Mijn hoofd is net een ideeën bus. De godganse dag poppen
er dingen op. Sommige handig, andere nuttig, een enkeling gruwelijk en dan zijn
er nog een heleboel die kant noch wal raken. Ik hoef er maar weinig voor te
doen. Het gaat als vanzelf. Mijn brein staat eigenlijk altijd op standje
brainstorm.
Je zou denken dat ik met zo’n privé ideeënwervelstorm een
bron van goede ideeën ben. Tja,
kwantiteit zegt natuurlijk maar zeer weinig over kwaliteit maar de kans dat er
een goed idee tussen zit is altijd aanwezig. En de kans dat zo’n idee binnen
een milliseconde alweer gevlogen is, is net zo groot. Vaag weet ik dan nog wel
dat er een goed idee door mijn hoofd is gegaan maar welk idee dat dan precies
was blijft geregeld de vraag.
Idee =
1) Bedenksel 2) Brainwave 3) Concept 4) Denkwijze 5) Voorstel 6) Gedachte 7)
Indruk 8) Ingeving 9) Interpretatie.
Soms blijft een goed idee hangen. Dan raak ik wel een beetje in paniek. Zo’n idee is dan af en toe zo goed dat ik er van mezelf wat mee moet doen. En daar ben ik me toch een partij slecht in.
Ik heb van nature geen
groot organisatieoverzicht. Ik word ook altijd een beetje bang van de lijstjes
die aan zo’n overzicht hangen. Ik verzand nogal snel in het aanmaken van die
lijstjes omdat ik doodsbenauwd ben iets te vergeten of over het hoofd te zien.
Dan heb ik natuurlijk ook nog altijd last van een
tikkeltje gebrek aan zelfvertrouwen en een overschot aan zelfkritiek. De beren
op de weg worden er door mij persoonlijk neergezet, de hobbels zelf gegraven en
de bezwaren volop geopperd.
Tja, dan kan je wel een hoofd vol ideeën hebben, als je
ze niet kan, wil of durft uit te voeren schiet dat niet erg op natuurlijk.
Hoe leuk het ook is om continu ideeën te kunnen spuien, het geeft wel veel onrust en rommel in mijn hoofd. Het komen en gaan van ideeën lijkt verrassend veel op een verkeersplein in de spits. Alle banen vol, de ene helft wil naar links waar de baan volstaat met mensen die naar rechts willen. Alles krioelt door elkaar. Soms is er een bijna botsing. Soms zitten dingen elkaar in de weg. En soms vloekt er één de hele weg omdat het zich niet gezien en gehoord voelt. Het lijkt nog het meest op een georganiseerde chaos.
Soms
dreigt er een verkeersinfarct op het verkeersplein en wat me dan een beetje helpt
is een zin van één van mijn favoriete schrijvers, Terry Pratchett. In zijn wijsheid noteerde hij in één van zijn boeken:
“Chaos is found in greatest abundance wherever order is being sought. It always defeats order, because it is better
organized.”
Kortom, laat de chaos maar de chaos. Zolang ik er niet teveel
orde in wil aanbrengen lost het zichzelf wel op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten