Menu = 1) spijskaart, 2) opgave van
gerechten, 3) lijst van keuzemogelijkheden op een computer
Een paar jaar geleden ging het niet zo goed met me.
Jarenlang was ik mezelf voorbij gelopen. Hoeveel er ook op mijn bord terecht
kwam, ik zette mijn schouders eronder om er het beste van te maken.
Zorg voor de kinderen? Ik belde, mailde en overlegde me
suf om het zo goed mogelijk voor elkaar te hebben. Hartinfarct? Dotteren,
medicatie, revalideren en weer door. Astmatisch? Medicatie, behandeling en weer
door. Manlief overspannen? Stapje extra tot het weer beter gaat en weer door. Slaapapneu?
Even balen, cpap-machine en weer door. En inderdaad, alle praktische zaken liepen
op rolletjes.
Diep van binnen wist ik wel dat ik dingen parkeerde
onder het mom van “het gaat nu goed, laten we er dan maar niet te lang bij stil
staan.” Tot het moment dat dingen zich niet meer lieten parkeren. In mijn hoofd
ging alles aan de wandel. Emoties van verschillende gebeurtenissen liepen door
elkaar heen en versterkten elkaar. Gevoelens van verdriet, boosheid, verlies en
onmacht gingen met me aan de haal. Ik dacht dat ik het allemaal wel aardig kon
handelen tot ik mezelf huilend zag zitten bij de doktersassistente.
In de herstelperiode kreeg ik de opdracht eens kritisch
te kijken of alle dingen die ik tijdrovend maar vanzelfsprekend vond wel zo
vanzelfsprekend waren en zo tijdrovend hoefden te zijn.
Eén van de eerste dingen die op de schop ging was de
manier waarop ik boodschappen deed. En daarmee ook de manier waarop ik kookte.
In plaats van elke dag bedenken wat we zouden gaan eten
begon ik een meerdaagse planning te maken. Zo hoefden we maar twee keer per
week boodschappen te doen. Hoewel het één keer per week best een uitdagende
klus is om een weekmenu te bedenken en aanvullend een boodschappenlijst samen
te stellen scheelde het tijd en gaf het veel rust. De kinderen vonden het heel prettig
om duidelijk te hebben wat we wanneer gingen eten. Ik vond het prettig om niet
iedere keer naar de supermarkt te hoeven. En als ik een keer niet thuis ben of
wat later is bekend wat er gekookt kan worden en zijn (bijna altijd) alle ingrediënten
aanwezig.
In coronatijd bleek het gewend zijn aan het maken van
een meerdaagse menuplanning een prettig iets. De schakeling van twee keer per
week naar de supermarkt en rond de feestdagen laten bezorgen naar een keer per
week laten bezorgen verliep erg soepel. Zo soepel dat ik niet denk dat ik het
na de lockdown anders ga doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten