Bingen = 1) een tv-serie
per twee tot zes afleveringen achter elkaar kijken 2) een serie boeken achter
elkaar lezen.
Ik zal het maar meteen
toegeven. Ja, ik binge. Zowel bingewatchen als bingereading. Er is iets zo ontzettend
fijns aan het direct bevredigen van mijn nieuwsgierigheid hoe een verhaal
verder gaat dat ik de neiging om continu door te gaan maar moeilijk
onderdrukken.
Toch zit er ook een
nadeel aan bingen. Ik merk dat ergens in een serie mijn nieuwsgierigheid afneemt
en zelfs af en toe omslaat in ongeïnteresseerdheid. De serie, het hoofdkarakter
of de rode draad begint me te vervelen of zelfs te irriteren.
Soms weet een schrijver
daar door heen te breken en kijk ik met hernieuwde aandacht graag verder. Maar
soms moet ik mezelf echt motiveren een serie af te sluiten. Er zijn wel wat
series waarbij me dat niet is gelukt.
Zo ben ik ooit aan het
laatste boek van de Outlander-reeks begonnen maar heb ik het na drie hoofdstukken
terug gebracht naar de bibliotheek. Weer een nieuwe omgeving met eigenlijk weer
dezelfde gebeurtenissen. Ik kon me er niet meer toe zetten.
Een andere serie die
voor mij al klaar was maar waar toch nog een nieuw boek vanuit kwam is de Holenbeerstamreeks.
Na ‘Een vuurplaats in steen’ was voor mij het verhaal afgerond. De schrijfster
vond blijkbaar van niet. Wie er gelijk heeft weet ik niet, ik heb het laatste
deel niet gelezen.
Het gebeurt me niet
enkel met boeken. Er zijn ook zat series waarbij ik semi-verplicht doorkijk. En
ook daar wordt het soms wel weer leuk en soms ook helemaal niet.
De enige serie die ik
echt zonder onderbrekingen en zonder gezucht over ergerlijke rode draad-zijsporen
heb gebinged was ‘Doctor Who’ . Daar ben ik dan ik bijna fangirl-enthousiast
over. Als ik hem opnieuw zou kunnen streamen zou ik dat meteen weer doen. Dan
maar wat minder nachtrust, daglicht en huishouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten