vrijdag 24 juli 2020

#WOT deel 30

Bingen = 1) een tv-serie per twee tot zes afleveringen achter elkaar kijken 2) een serie boeken achter elkaar lezen.

 

Ik zal het maar meteen toegeven. Ja, ik binge. Zowel bingewatchen als bingereading. Er is iets zo ontzettend fijns aan het direct bevredigen van mijn nieuwsgierigheid hoe een verhaal verder gaat dat ik de neiging om continu door te gaan maar moeilijk onderdrukken.

 

Toch zit er ook een nadeel aan bingen. Ik merk dat ergens in een serie mijn nieuwsgierigheid afneemt en zelfs af en toe omslaat in ongeïnteresseerdheid. De serie, het hoofdkarakter of de rode draad begint me te vervelen of zelfs te irriteren.

Soms weet een schrijver daar door heen te breken en kijk ik met hernieuwde aandacht graag verder. Maar soms moet ik mezelf echt motiveren een serie af te sluiten. Er zijn wel wat series waarbij me dat niet is gelukt.

 

Zo ben ik ooit aan het laatste boek van de Outlander-reeks begonnen maar heb ik het na drie hoofdstukken terug gebracht naar de bibliotheek. Weer een nieuwe omgeving met eigenlijk weer dezelfde gebeurtenissen. Ik kon me er niet meer toe zetten.

Een andere serie die voor mij al klaar was maar waar toch nog een nieuw boek vanuit kwam is de Holenbeerstamreeks. Na ‘Een vuurplaats in steen’ was voor mij het verhaal afgerond. De schrijfster vond blijkbaar van niet. Wie er gelijk heeft weet ik niet, ik heb het laatste deel niet gelezen.

 

Het gebeurt me niet enkel met boeken. Er zijn ook zat series waarbij ik semi-verplicht doorkijk. En ook daar wordt het soms wel weer leuk en soms ook helemaal niet.

De enige serie die ik echt zonder onderbrekingen en zonder gezucht over ergerlijke rode draad-zijsporen heb gebinged was ‘Doctor Who’ . Daar ben ik dan ik bijna fangirl-enthousiast over. Als ik hem opnieuw zou kunnen streamen zou ik dat meteen weer doen. Dan maar wat minder nachtrust, daglicht en huishouden.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten