#WOT deel 51 2018

Schrijven ~ Het vormen of produceren van letters om ideeën vast te leggen die worden uitgedrukt door karakters of woorden, of door ideeën over te brengen door zichtbare tekenen.

Op de lagere school was schrijven nog een echt vak. Helaas niet het maken van verhalen of het opstellen van een betoog, maar het fysieke deel. Hoe houd je een pen vast. Hoe maak je hoofdletters. Hoe maak je de letters netjes aan elkaar. Alles om een ‘correct en duidelijk’ handschrift te ontwikkelen.

In het begin vond ik het fantastisch. Letters overtrekken, mooie krullen maken, stempels en stickers scoren. Er prijkte altijd een ruime voldoende op mijn rapport.

Tot het moment dat een schoolvriendinnetje en ik bedachten dat het wel leuk zou zijn om zo klein mogelijk te schrijven. We schreven kleiner en kleiner, trots op hoe netjes het resultaat er uit zag. 
Helaas dacht de leraar daar heel anders over. Hij vond het maar onleesbaar gepriegel. Daar ging mijn mooie cijfer, zomaar een hele punt naar beneden.

Een aantal jaren later kreeg ik op de middelbare school commentaar op mijn handschrift. Al in de brugklas werd duidelijk dat aan elkaar schrijven iets voor de basisschool was, dat het nu tijd was een eigen. Meer volwassen handschrift te ontwikkelen.

Ik vond het wegvallen van schrijfregels maar lastig. Het blokletterschrift was me niet geheel onbekend maar onder de knie had ik het niet. Regelmatig kreeg ik mijn schrijfopdrachten bij Nederlands terug met puntenaftrek voor het door elkaar gebruiken van cursief- en blokletters.

Hoewel ik zeker mijn best deed dit niet weer te laten gebeuren was ik tegelijkertijd zeer verongelijkt. Wat wilde men nou? Hoe kon ik nou een eigen, meer volwassen handschrift ontwikkelen als ze me gewoon weer een ander keurslijf in wilden douwen?

Helemaal goed is het niet meer gekomen met mijn handschrift. Het blokschrift heb ik me nooit helemaal eigen gemaakt, het cursief schrift geeft me schrijfkramp. Het begin van het boodschappenlijstje is goed leesbaar. Het eind heeft geregeld wat ontcijfer-aanwijzingen nodig.

Gelukkig kan ik mijn blogs typen. Ik hoef me over de leesbaarheid van het schrift in ieder geval geen zorgen te maken. Dat scheelt toch een hoop gepieker en frustratie.