Heimwee sucks

Begin februari besloot oudste dat het beter zou zijn als hij zijn eerste jaar hbo over zou doen. Om een negatief studieadvies te ontlopen  moest hij direct stoppen en zich laten uit schrijven. Alleen dan mag hij het eerste jaar opnieuw doen.

Dat hij in de vrijgevallen tijd zou gaan werken stond vast. Maar al snel realiseerde hij zich dat hij nu ook de tijd en de middelen had om een droom waar te maken, naar Italië gaan en daar Florence, Rome en Pompeï bezoeken. Er was maar een nadeel, niemand kon of wilde mee.

Al snel zijn de voorbereidingen in volle gang. Er wordt gewerkt en gespaard. Er wordt gekeken naar verblijfmogelijkheden. De id-kaart wordt vernieuwd. Er wordt een medicatieverklaring aangevraagd en reisverzekering afgesloten. Er wordt een vliegticket gekocht en accommodatie geboekt. Aan alles wordt gedacht. Wat zou er mis kunnen gaan?

Zondag 1 juli brengt manlief ons oudste kind naar Schiphol. Hoewel hij zenuwachtig is heeft hij er vooral heel veel zin in. Hij gaat naar Florence, de stad van kunst en cultuur. De stad die hij zo graag wil zien.

Een paar uur later al verschijnt de eerste foto op whatsapp. Meneer leeft zijn droom, omringd door schoonheid zit hij pizza te eten.

De dagen in Florence zijn volgeboekt met bezichtigingen. Hij wil zoveel mogelijk zien. Hij geniet volop. Tenminste, op de momenten dat hij heerlijk de toerist uithangt. Wanneer hij alleen op zijn hotelkamer zit voelt hij een gevreesd maar o zo bekend gevoel opkomen. Hij heeft heimwee.

De eerste dagen lukt het hem prima er mee om te gaan maar op dinsdag gaat er iets mis met een reservering. De bus die hij wilde nemen rijdt niet. Hierdoor komt hij te laat bij het Uffizi- museum, het museum wat hij het allerliefst wil zien.

’s Avonds heeft de heimwee hem in een wurggreep. Hij wil naar huis. Niet meteen, maar wel het eerst komende weekend.  Er wordt druk heen en weer geappt en hij komt een beetje tot rust. Tegenslag is niet eenvoudig maar om meteen zijn droom op te geven is hem toch nog net wat te makkelijk.

Helaas gaat het woensdag niet beter. Integendeel, hij heeft nu zoveel heimwee dat hij zich er beroerd door voelt. De drang om een vlucht naar huis te boeken wordt steeds groter. Nog steeds niet meteen want hij heeft nog te veel te zien in Florence.

Tijdens een emotioneel telefoongesprek besluit u samen de reis niet af te breken maar in te korten. Dit vergt wel een hoop geregel want er moeten een aantal boekingen worden omgezet. U spreekt af samen met hem nieuwe doelen te stellen en een nieuwe schema op te zetten. Hijzelf slaat aan het regelen met de boekingen.

selfie in Rome

Het inkorten van de reis geeft opluchting. De tijdspanne is wat overzichtelijker waardoor de heimwee beter te managen is. Hij kan weer vrijuit genieten. Dat doet hij dan ook volop in Florence en Rome. Het schema is krap, er is veel te doen en daardoor weinig ruimte voor heimwee.

Helaas is er daardoor ook weinig ruimte om alle indrukken te verwerken. In Napels breekt dit hem op. Hij voelt zich er niet prettig. De architectuur heeft ie al gezien  maar dan beter onderhouden. De kunst heeft ie al gezien maar dan mooier. Zijn werkgeheugen zit vol. Hij kan geen nieuwe indrukken meer verwerken.

De enige dingen die nog wel indruk maken zijn het fantastische B en B, Pompeï en het uitzicht vanaf de Vesuvius. Het is tijd om na een ingelaste rustdag naar huis te gaan.

aankomst op Schiphol

Apetrots ben ik op mijn avonturier die het aandurfde zijn droom te gaan vervullen. Nog trotser ben ik op alle dingen die hij heeft gedaan en doorstaan. Heimwee zuigt, maar petje af voor de manier waarop hij er toch een succesvakantie van heeft kunnen maken. Apetrots, maar blij dat hij weer thuis is want ook moeders kunnen op afstand geen hol doen tegen heimwee.