#WOT deel 37

Dapper ~ 1) Braaf 2) Boud 3) Bluf 4) Driest 5) Eerlijk 6) Fiks 7) Flink 8) Fier 9) Ferm 10) Geducht 11) Heroïsch 12) Heroïek 13) Heldhaftig 14) Kloek 15) Kordaat 16) Krachtig 17) Kranig 18) Koen 19) Krijgshaftig 20) Moedig 21) Moresterk 22) Manmoedig 23) Mannelijk 24) Manhaftig 25) Niet bevreesd 26) Onverdroten 27) Onbevreesd 28) Onbeschroomd 29) Onbeducht

Ik ben een neuroot. Ik ben voor van alles en nog wat bang. Ik heb angsten die me op slechte dagen behoorlijk uit mijn slaap kunnen houden. En aan de meeste van die angsten doe ik geen fluit.

Natuurlijk weet ik ook wel dat ik mijn leven niet door angsten zou moeten laten leiden. Maar veel van mijn angsten staan dat leven ook maar weinig in de weg. Dat ik serieel bang ben een geliefde te verliezen maakt niet dat ik minder van het leven geniet. Het helpt me juist herinneren mijn geliefden te zien voor wat ze me waard zijn, hoeveel ik ze lief heb en hoe blij ik met ze ben.

Ik ben bang een ernstige ziekte te krijgen. Ik denk zelfs dat ik wel een tikje hypochondrisch ben. Gevoelsmatig dan, want rationeel wuif ik alle symptomen weg en kan ze zeer simpel verklaren. Altijd moe? Joh, je hebt een chronische ziekte, je hebt een hartinfarct gehad en je hebt een bovengemiddeld druk gezin. Geen wonder dat je altijd moe bent.

Hoofdpijn? Tja, altijd moe en veel stress, dat had je kunnen verwachten.

Hoestbuien met lichte pijn en een ietwat beklemmend gevoel? Vast een luchtweginfectie. Iedereen in de omgeving is al verkouden dus dat zal het wel zijn.

Ik ben zo goed in het rationaliseren dat ik mijzelf echt af en toe naar de huisarts moet schoppen omdat symptomen absurd lang aanhouden, me toch echt ongerust maken of me zelfs uit mijn slaap houden (waarmee ik dan mijn vermoeidheid moeiteloos verklaar)

Ook ben ik best wel bang van de wereld waar we in leven. Het maakt me zelfs zeer verdrietig. En ik weet hoe machteloos ik daarin ben. De enige manier voor mij om daar mee om te gaan is weinig nieuws volgen en proberen zelf zoveel mogelijk vriendelijkheid in de wereld te brengen. Gewoon iemand groeten. Af en toe iets aardigs zeggen tegen iemand die ik tegen kom. Een oprecht compliment uitdelen, zelfs al gaat het om uiterlijkheden. En vooral ook, vriendelijk zijn tegen werkende mensen. Een vrachtwagenchauffeur ruimte geven om een bocht te nemen en na afloop groeten, een kassameisje goedendag terugwensen, een telefoniste bedanken voor informatie. Kleine gebaren die mijn en hopelijk de ander zijn/haar dag een klein beetje mooier maken.

Mijn grootste angst is nog steeds autorijden op een snelweg. Daar komen al mijn angsten samen. Tel daar bij op dat ik geen enkele controle heb op het weggedrag van anderen. Bij het bedenken en opschrijven alleen al voel ik de onrust in mij groeien.

Nu zou ik daar best rijlessen voor kunnen nemen maar dat vind ik zelf een beetje klinken als ‘je bent bang voor water, waarom neem je geen zwemles?’ Waarom zou ik het mezelf aan doen volledige paniek te riskeren? Natuurlijk is het wel eens lastig. En soms beperkt het me zelfs. Openbaar vervoer is namelijk niet altijd een optie.

Toch kies ik ervoor geen professionele hulp te zoeken.  Natuurlijk omdat ik echt bang ben voor de angst. Maar ook omdat ik van mezelf mild mag zijn voor mezelf. Ik hoef niet alles te kunnen. Ik hoef niet altijd sterk te zijn. Ik moet niet alles kunnen. Soms mag ik gewoon heel erg bang zijn.

En dat vind ik pas echt dapper van mijzelf.