Het lijkt er op dat er langzamerhand een aanvaardbare vakantiemodus begint te ontstaan binnen het gezin. Afspraken hoeven minder vaak herhaald. Zonen doen vrijwel vanzelf de dingen die ze moeten doen.En,niet geheel onbelangrijk, ze maken nauwelijks ruzie.Vandaag dan toch tenminste. U hoeft maar weinig te mopperen,aan te sporen en bemiddelen. U kunt zelfs zowaar enigszins ontspannen.
En dat is niet het enige wat u goed doet vandaag.U vraagt om hulp. Want ook deze week moet manlief nog werken maar in tegenstelling tot de eerdere vakantieweken zijn alle zonen alle dagen van de week thuis. Om de lieve vrede te bewaren besluit u een uitstapje te plannen.Maar dat gaat u alleen met de drie knullen niet lukken.
Hoe lief ze ook zijn. Hoe hard ze ook hun best doen. Hoe goed ze van te voren ook worden geïnstrueerd. De wisselwerking van hun al dan niet enthousiaste spanning omdat we wat leuks gaan doen is niet door een persoon in goede banen te leiden.Helemaal niet als die persoon dan ook nog moet zorgen dat iedereen van A naar B komt en ook weer heelhuids terug bij A. En dus vraagt u uw schoonmoeder om mee te gaan. En ze zegt 'ja'.
En dus gaat u deze week samen op pad. U zult er vast binnenkort meer over schrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten