kind uit de kast

 Wanneer je kind uit de kast komt, gaat er een heel nieuwe wereld voor je open. Een wereld vol nieuwe begrippen. Een wereld waar kwistig wordt gestrooid met afkortingen. Een wereld waarvan je het bestaan wel wist maar niet precies wist wat er allemaal speelde. 

 

Wat ik mij vooral herinner is het dubbele gevoel. Een deel was blij dat mijn kind zich veilig genoeg voelde dit met ons te delen. Dat het zichzelf durfde te zijn bij ons. Dat het ervoor koos gelukkig met zichzelf te zijn. 

Een ander deel van mij ging in de bezorgde stand. Wat voor pad met hindernissen lag er voor mijn kind klaar? Zou de buitenwereld in zien dat ons kind gewoon nog steeds ons kind was? Zou het bestand zijn tegen alle negatieve reacties die het hoogstwaarschijnlijk zal krijgen? Zal mijn kind veilig zichtbaar kunnen zijn in onze samenleving? 

En er was ook een deel wat heel veel dingen niet begreep. Niet wist wat al die afkortingen inhielden. Wat het verschil was tussen verschillende termen.  

 

Impact op mij 

 

Hoewel de coming out van mijn kind vooral om mijn kind draaide, veranderde ook mijn wereld. Mijn toekomstbeeld. Mijn verwachtingen. En in sommige opzichten ook mijn verleden.  

Mijn kind veranderde van pronouns en van naam. Die wie ze bij geboorte was werd ten grave gedragen en bestond niet meer. Dat deed verdriet. Ik had namelijk heel veel van dat kind gehouden. En hoewel ik nog steeds van dit kind hou, dit kind niet is veranderd en het kind enkel meer zichzelf is geworden, moest ik afscheid nemen van een deel van dit kind.  

We moesten afscheid nemen van dat deel wat we zo zorgvuldig hadden gekozen. De naam die de eerste jaren zo goed voelde, zo passend was en ik zo mooi vond.  

 

Ik wist dat het noodzakelijk was, het afscheid van haar naam. De naam voldeed absoluut niet meer. De persoon die met die naam verbonden was, was niet meer. Maar rationeel weten is niet hetzelfde als er geen gevoel bij hebben. Het kostte zeker moeite haar oude identiteit achter te laten, hoe gelukkig ik ook was met haar nieuwe. 

 

Mijn andere kind deed het wat minder radicaal maar die introduceerde een enorme lading nieuwe begrippen en afkortingen. Begrippen die mijn begrip van seksualiteit en gender nogmaals uitdaagden. Ik dacht namelijk dat ik na mijn dochter zeer ruimdenkend was geworden. En toch kostte het moeite te begrijpen hoe hij zich identificeerde. En vooral dat vond ik lastig. Waarom kon ik mijn kind niet begrijpen. Ik ken het toch door en door? Waarom voelt dit dan toch zo ongrijpbaar, zo ver van mijn bed? 

 

Netwerk 

 

Ik ben een gezegend mens. Ik heb kinderen die heel open zijn en niet terugschrikken voor mijn naïeve denkbeelden, gedachten en vragen.  

Ik heb vrienden om me heen die kennis hebben en die graag willen delen. Ik heb vrienden die me de ruimte geven al die kolossale gevoelens die de coming out's me gaven te ventileren, te erkennen en te valideren. 

Ik ben in het gelukkige bezit van een veelzijdig netwerk en toch voel ik af en toe de behoefte te spreken met andere ouders. Van gedachte te wisselen over de angsten die ik voel. Om te delen wat er allemaal op ons pad is gekomen sinds mijn kinderen uit de kast zijn. Om te praten over mijlpalen die herkend en erkend worden door de ander. Maar ook om gedachten te wisselen over negatieve ervaringen. 

 

Ik ben dan ook heel blij dat Stichting Regenboog Meppel een initiatief had liggen voor een oudercontact-moment. Met trots kan ik melden dat met behulp van een fantastisch netwerk Stichting Regenboog Meppel de thema- avond “Kind uit de kast" voor ouders organiseert.  

Dus ben je ouder van een LHBTI+ persoon? Wees welkom op 9 oktober!  

(het programma volgt spoedig). 

Amsterdam Rainbow Dress in het Drents Museum (eigen foto)