#wow deel 1, 2024

 

Zoals jullie weten schreef ik zeer geregeld mee aan de #WOT, word on Thursday, een initiatief om aan de hand van een woord wekelijks op donderdag een blog te plaatsten.

Het afgelopen jaar is daar behoorlijk de klad in gekomen. Niet omdat ik niet wilde maar vooral omdat het leven me links en rechts inhaalde. Tel daarbij op dat ik op donderdag vrijwilligerswerk doe en je snapt dat gebrek aan tijd, puf en motivatie steeds vaker roet in het eten gooide.

Blijkbaar was ik niet de enige want er is gevraagd of de #wot moest blijven bestaan, ophouden of in aangepaste vorm doorgaan. En hoewel ik nauewlijks een bijdrage heb geleverd afgelopen jaar kon ik me niet voorstellen dat het op zou houden. Dat het in de huidige vorm niet meer voldeed was ook wel duidelijk maar net als ik zagen veel deelnemers wel heil in een aanpassing. En daarmee is de #WOW geboren, word of the week. En deze week is het woord

Nostalgie: Verlangen naar een geromantiseerd vroeger  

 

Het veranderen van de naam maakt me een beetje weemoedig. De #wot is een grote rode draad geweest in mijn blogleven. Soms lukte het me langere of kortere tijd niet om mee te doen maar uiteindelijk haakte ik toch altijd weer aan. Vooral omdat het me inspiratie gaf. En een schrijfdoel. Maar ook omdat ik me onderdeel voelde (en voel!) van een gezelschap wat waarde hecht aan de #wot en elkaar stimuleert vooral te blijven schrijven zonder oordeel over vorm, niveau of visie. Natuurlijk doet inhoud er wel toe maar dat je schrijft is het belangrijkste.

 

Als vanzelf denk ik na over wat ik allemaal geschreven heb voor de #wot en besluit mijn blogs eens door te kijken. En wat zie ik? Het is bijna 11 jaar geleden dat ik mijn eerste #wot schreef. Zo leuk om terug te lezen. Wat is er toch veel veranderd sinds die eerste. En wat is er veel hetzelfde gebleven. Mijn leven ziet er heel anders uit tegenwoordig maar wat me opvalt is dat mijn toon en stijl weinig veranderd zijn. Grappig om dat te zien.

 

Ik heb heerlijk gescrold door en gelezen in elf jaar aan #wot-blogs. Sommigen zeer persoonlijk, sommigen zeer goed, soms een plichtmatig blog. Van alles komt voorbij. Deze verzameling blogs is bijna als een logboek, een overzicht van mijn leven in elf jaar. Frustraties en prestaties, baaldagen en topdagen. En vooral heel veel nostalgie.

 

Voor een ieder die ooit eens de taak om elke week een #wot te bedenken mijn immense dank voor de uitdaging die jullie elke week neer hebben gelegd. Jullie hebben mijn geïnspireerd en gemotiveerd te blijven bloggen.