#WOT 2017 deel 9

Klok ~1) Alarmapparaat 2) Alarmtoestel 3) Bel 4) Deel van een carillon 5) Dashboardinstrument 6) Dier 7) Glazen bedekking 8) Glazen stolp 9) Hank 10) Iets dat de tijd aangeeft 11) Illusionist 12) Kerstversiering 13) Kloek 14) Koekoeksklok 15) Nederlandse illusionist 16) Pendule 17) Slingeruurwerk 18) Soort horloge 19) Stolp 20) Teug 21) Tijdaanwijzer

Jarenlang heb ik naar de klok geleefd. Niet zo verwonderlijk in een jong gezin. Het was een van de weinige manieren een klein beetje orde in de chaos van het leven met drie kinderen onder de vier jaar te scheppen.

Toen later de kinderen een voor een naar school gingen werd de klok niet minder belangrijk. Ook nu vertelde de klok wanneer wie waar moest worden afgeleverd, opgehaald, moest eten, naar bed moest, moest sporten, naar een huisarts, tandarts, zwemles of muziekles.

Ik verafschuwde het, het altijd maar op de tijd moeten letten.

Toen in de loop van de schooljaren bekend werd dat we binnen ons gezin te maken hadden met autisme en adhd werd het leven naar de klok zeer hoog aangeschreven als manier om structuur en duidelijkheid te bieden. En daarmee werd bedoeld nog meer naar de klok. Met een planner. Waarop alles stond vastgelegd. Met tijdstip.

Ik kwam hevig in verzet. Ik werd al geleefd door de klok. Moest ik nu alle regie uit handen geven en volledig gedicteerd worden door de tijd?

Niet alleen ik kwam in verzet. Ook de persoon die volgens zeggen het meest baat zou hebben bij een planner kwam in opstand. Alles moest wel precies volgens regels en afspraken maar deze mochten absoluut niet vastgelegd worden. Ook hij wilde absoluut niet de regie en dus zijn gevoel van veiligheid uit handen geven.

Na veel vijven en zessen ben ik toch overstag gegaan. En het bleek heerlijk. De duidelijkheid die het planbord schepte gaf rust. En in tegenstelling tot waar ik bang voor was gaf het vastleggen van structuur juist ruimte voor afwijkende dingen. Ik kon inzichtelijk maken wat de invloed was op de vaste structuur. Ik kon schuiven met plaatjes zonder dat het overzicht verdween. Het nam veel onrust over verandering in het dagschema weg.

Nu alle kinderen op het voortgezet onderwijs zitten is de behoefte aan een strak tijdstramien afgenomen. Nog steeds is er behoefte aan structuur maar de behoefte aan duidelijkheid over afspraken is groter. Het planbord is in onbruik geraakt. Tegenwoordig volstaat een familieplankalender met daarop de belangrijkste afspraken.

Langzamerhand begin ik weer te wennen aan een leven met de klok als gids in plaats van de klok als dictator. Het is raar. Het is soms zelfs eng. De dictatuur van de klok gaf zoveel rust en regie dat het lastig is dit los te laten. Ergens ben ik namelijk nog steeds een beetje bang dat elk moment de chaos weer kan los barsten met alle gevolgen van dien.

Tegelijkertijd weet ik dat het loslaten van het planbord geen impulsieve beslissing was. Het is zo gegroeid. En dus wordt het tijd die regie los te laten en de klok weer gewoon de tijd te laten vertellen.