#WOT deel 45

Niets ~ 1) Allerminst 2) Bijwoord 3) Dalles (alles of) 4) Dem 5) Flauwiteiten 6) Geen 7) Geen enkel ding 8) Geen enkele zaak 9) Geen sikkepit 10) Geen spaan 11) Geen vin 12) Geen zier 13) Haar 14) Helemaal niks 15) Iets dat heel weinig te betekenen heeft 16) In het geheel niet 17) Jota 18) Lucht 19) Minder dan iets 20) Minder dan weinig

Tijdenlang heb ik naar de opdracht zitten kijken maar er kwam geen inspiratie. Halve zinnen werden al afgekeurd voor ze überhaupt in mijn hoofd waren aangekomen. Insteken en ziens wegen werden beoordeeld en afgekeurd. Het woord ‘niets’ riep niets anders op dan grote leegte. Natuurlijk een perfect voorbeeld van niets, maar dat was niet een ‘niets’ wat ik interessant genoeg vond om een blog van te maken.

Dinsdag gaf ik het op. Ik sloot het document met de opdracht af en liet het WOT-woord voor wat het was. Er was geen inval, geen inspiratie, geen idee, enkel frustratie dat ik maar niet verder kwam dan het kopiëren van de opdracht. Dat was het me niet waard. En niets moet, toch?

Het heeft tot vannacht geduurd voor het tot me doordrong dat daar voor mij de kern van deze WOT  ligt. Niets moet.

Ik moet niet schrijven. Ik moet niet mee doen aan de WOT. Ik moet namelijk niets.

Nu zou ik heel zen kunnen zeggen dat ik graag wil. Dat zou zeker zeer mindfull en verantwoord zijn maar dat is het ook niet. Ik wil niet per se een WOT schrijven. Ik schrijf niet omdat het een levensvervulling is om te schrijven. Ik schrijf om het me een voldaan gevoel geeft als ik een laatste punt zet. Ik schrijf omdat ik een zekere trots voel als ik iets van mezelf teruglees. Ik vind het licht gespannen gevoel als ik op de publiceer en deelknoppen druk prettig. Ik vind het fijn om te zien dat er een aantal mensen de moeite nemen een door mij geschreven stukje te lezen.

Ik schrijf omdat het een door mij gekozen vorm van communicatie is waar ik veel zelfbevestiging en voldoening uit haal. Niet omdat het moet. Want niets moet.