De bult

Twee weken geleden kwam Karsten uit school lopen met de mededeling dat hij een vervelend bultje in zijn hals had. Omdat Karsten nog al eens naar hypochondrie kan neigen wierp ik een snelle blik en zei:”Ja, daar zit een bultje. Kom we gaan.”

’s Avonds vertelde hij weer dat er een bultje in zijn nek zat. Weer wierp ik een blik en zag tot mijn verbazing dat het kleine bultje een stuk groter was geworden. Het leek op de plaats van zijn lymfeklieren te zitten dus ik maakte me nog niet druk. Het is een kind van tien en die hebben altijd wel een virus onder de leden. Het zou daar wel een reactie op wezen.

Ook de volgende dag leek het bultje gegroeid. Zo veel dat je nu duidelijk zag dat zijn gezicht enigszins was opgezet onder de kaaklijn. Ik voelde eens aan de plek en voelde duidelijk een massieve massa met eromheen opgezet weefsel. Hmmm, toch maar even de huisarts bellen.

De volgende ochtend kon Karsten terecht bij de huisarts in opleiding. Na de bult uitvoerig te hebben bekeken en bevoeld, besloot deze de eigen huisarts er bij te roepen. Geen van beiden leken te weten wat het was en dus werd er besloten tot een bloedonderzoek om te kijken of er misschien een ontsteking zat in de kaak of hals, ook al waren er daar geen aanwijzingen voor. Karsten kon naar huis met de afspraak om een week af te wachten en als de bult er dan nog was een nieuwe afspraak te maken.

In de week die volgde wisselde de opgezetheid van zijn gezicht nogal eens, maar de bult zelf bleef onverminderd groot. Hij leek zelfs nog steeds een beetje groter te worden. Dus er werd een nieuwe afspraak gemaakt.

Gisterenochtend zaten we om negen uur in de wachtkamer van de huisarts. Wederom werd de bult bekeken en betast door de huisarts. Terwijl ik toekeek zag ik een groot vraagteken op het gezicht van hem verschijnen. Hij voelde, tastte en duwde nog wat maar het vraagteken bleef. Hij kon niet goed voelen of de bult nu wel of niet aan het kaakbeen vast zat. Hij wilde ons doorsturen naar een specialist maar wist niet goed welke.

Na enig wikken en wegen besloot hij een spoedafspraak te regelen bij de kno-arts. Mocht het nou toch aan het kaakbeen vastzitten zou dat vanzelf blijken uit de onderzoeken en konden we alsnog een afspraak maken bij de kaakchirurg.De assistente werd aan het bellen gezet en ze regelde een directe afspraak voor ons. We mochten meteen naar het ziekenhuis waar in het spreekuur plaats zou worden gemaakt voor ons knulletje.

Na een snel onderzoek van keel, neus en oren, herhaalde het voelen, tasten en duwen zich. En ook bij de kno-arts verscheen er een vraagteken op het gezicht. Ook deze vond het een heel bijzondere bult en had eigenlijk geen idee wat het was. Aanvullend onderzoek was gewenst. Bij het idee van een nieuwe bloedafname werd Karsten al bleek en toen de man vertelde dat hij een onderzoek wilde waarbij ze met een naald in de bult zouden steken vertrok hij helemaal. Maar dapper als hij is ging hij gewoon mee naar de prikkamer waar ze hem snel en redelijk makkelijk de benodigde buisjes bloed afnamen. Vanaf de prikkamer gingen we terug naar de poli KNO waar we te horen kregen dat we door mochten naar Radiologie voor een echo. Ze hadden het onderzoek van Karsten tussen de andere onderzoeken geplaatst. Hij mocht direct komen.

Toen we ons meldden bij de balie van radiologie kregen we te horen dat door een spoedonderzoek alle afspraken een half uur uitliepen. Oei, dan werd het hoog tijd eens even te bellen met de mentor van onze oudste want daar had ik een afspraak mee staan. Ik ben naar buiten gegaan om even te bellen en direct snel wat nicotine naar binnen te werken, we waren onderhand namelijk al tweeënhalf uur onder de pannen. Toen ik terug kwam lopen bleek dat wij de spoedafspraak hadden waardoor de rest een half uur langer moest wachten, want we waren al aan de beurt.

Het echo-onderzoek zelf ging vlot en goed. Vrijwel direct zag de radioloog dat er sprake was van een sterk vergrote lymfeklier. Direct zocht hij andere lymfeklieren op, maar deze waren allemaal van normaal formaat. Vervolgens moest hij uitzoeken of de vergroting uit weefsel bestond of dat er vocht inzat. En op verzoek van de kno-arts zou hij een punctie doen. Deze punctie zag er niet alleen heel naar uit, het deed Karsten ook verschrikkelijk veel pijn. Er werd een naald in de bult gestoken en hiermee moest worden gewrikt om eventuele vloeistof af te nemen en een stukje weefsel op te zuigen. Het toch al vertrokken koppie werd nog een paar tinten bleker, maar hij vertrok geen spier en bleef keurig liggen en opdrachten uitvoeren. Stoere vent!

Na deze martelgang konden we weer terug naar de poli KNO waar we te horen zouden krijgen hoe nu verder. Er was gebleken dat er geen vloeistof in de bult zat dus het was geen abces of cyste. Wat het wel was zou moeten blijken uit de andere onderzoeken. Het zou kattenkrabziekte kunnen zijn en daar werd zijn bloed dan ook op onderzocht. Donderdag zijn alle uitslagen binnen en mogen we terugkomen voor hopelijk een diagnose en behandeling.

Al met al was het een enerverende en vermoeiende ochtend maar wat ben ik blij met de medewerking die we kregen in het ziekenhuis. Nu hebben we in een ochtend gedaan waar we via de normale weg zo twee weken mee bezig zouden zijn geweest. En morgen al krijgen we alle uitslagen. Dat scheelt toch een hoop dagen in spanning zitten.