Even voorstellen?

Binnenkort, op 18 november, is de boekpresentatie van ‘Het Keerpunt’. In dit boek is een verhaal van mij opgenomen, dus dat is best een spannende gebeurtenis voor mij.

Het meedoen aan een verhalenwedstrijd was een enorme stap. Noem me laf, maar ik vind het nogal eng om beoordeeld te worden. Maar ik heb mijn angst aangestaard en besloten toch mee te doen.

De euforie dat ik iets ingestuurd had was al groot, maar deze werd ruimschoots overtroffen door de euforie die ik voelde toen ik las dat een verhaal van mij in de bundel opgenomen zou worden. Mijn onzekerheid kreeg een mooie opdoffer.

Aangemoedigd door het behaalde succes nam ik me voor om, als ik de kans zou krijgen, tijdens de presentatie iets voor te dragen. En ja hoor, op zekere dag kwam de vraag welke mensen dat zouden willen doen en of die zich wilden aanmelden. Ik heb een uurtje getwijfeld en toen mezelf tot de orde geroepen. Hier was de kans, nou moest ik hem niet voorbij laten gaan. Ik heb mij dus aangemeld.

Sinds de aanmelding probeer ik mij gedegen voor te bereiden. Eerst maar eens een verhaal selecteren. En dat is al een moeilijkere klus dan ik van tevoren had bedacht.

Ik heb mijn verhalen allemaal doorgelezen. Ik heb hulp ingeroepen van vrienden. Ik heb een aantal verhalen laten afvallen, maar ik heb nog geen flauw idee welke ik ga voordragen.

Tot zover dus mijn grondige voorbereiding. Mij kennende zit ik in de trein nog te twijfelen en zal ik voor de deur een keer diep ademhalen en dan kiezen welke het wordt.

Maar geloof me, dat is niet eens het deel van de voorbereiding waar ik me het meest druk over maak. En nee, dat is ook niet de reis, ook niet de aankleding of het kapsel. Nee, wat mij het meest bezig houdt, is een vraag die ik een paar dagen geleden kreeg gemaild. Er werd gevraagd of ik even een stukje tekst hoe ik wilde worden aangekondigd wilde mailen.

Mijn eerste gedachte was:”Zeg maar: humorloos, onzeker, tactloos en kan niet tegen kritiek.” Ik bedacht me al snel dat dat geen uitnodigende tekst om eens lekker te gaan luisteren naar een voordracht.

Eigenlijk is zo’n aankondiging gewoon bedoeld om de voordrager even voor te stellen. Maar hoe wil ik dan wel worden aangekondigd? Wil ik verteld hebben waarom ik fictie ben gaan schrijven? Wil ik verteld hebben wie ik ben en wat ik zoal doe in het dagelijks leven? Zal ik het gewoon houden op de tekst in de bio van mijn blog? Of zal dat dan weer te kort zijn? Ben ik dan stiekem niet te hard bezig met mysterieus zijn?

Ik ben er nog niet uit. Wie had gedacht dat zo’n klein stukje tekst me zo lang bezig zou houden?