#WOT deel 25, 2021

Soms lijkt dit blog wel een openbare biechtstoel. Geregeld biecht ik hier kleine en wat grotere zonden op. En ook vandaag heb ik er weer één op te biechten. Geen heel grote. Ook geen wereldschokkende maar toch wel een beetje een zonde. Ik ben een verzamelaar.

 

Nu dat openbaar is en iedereen weer een beetje bekomen is van de schok wil ik het hebben over het type verzamelaar wat ik ben. Ik vind mijzelf namelijk geen heel typische verzamelaar. Ik heb geen album vol Flippo’s, geen knijpbeestjes( een rage uit mijn tienertijd), geen geurgummetjes, geen beanie babies en ook geen Mc Donalds speeltjes. Ook zal je in mijn huiskamer geen vitrinekast vol snuisterijtjes of miniatuurtjes van zilver of swarovskiglas vinden. Ik ben meer van de verborgen verzamelingen.

 

Zo heb ik boven een kamer waar je je benen kan breken over dozen met garen. Allerlei soorten en kleuren staan er een soort van gesorteerd iedereen in de weg te staan. Langs de muur staan ikeakasten vol met patroonbladen, haakboeken en knutselpakketten. Langs de andere muur een boekenkast vol boeken waar ik geen afstand van kan of wil nemen en daarnaast een kast vol lappen stof.

Mijn naaidozen puilen uit van het naaigaren, knopen, ritsen, klittenband en andere fournituren. Met de applicaties die ik heb kan ik minstens vier spijkerjacks versieren. En ik heb veiligheidsoogjes genoeg om drie kleuterklassen van gehaakte knuffels te voorzien. Kortom ik heb een flinke voorraad.

 

Voorraad = 1) Assortiment 2) Foerage 3) Goederenvoorraad 4) Hetgeen voorhanden is 5) Hoeveelheid 6) Leeftocht 7) Magazijngoederen 8) Portefeuille 9) Proviand 10) Reserve.

 

 

 

Nu zijn er mensen die zich afvragen of ik nu niet een verzameling vergeet. Nee, dat doe ik niet. Dat is er één waar ik het liever niet te veel over heb. Niet dat ik me er voor schaam maar misschien soms toch wel een beetje.

Oké, komt ie. Ik heb een enorme verzameling jurken. En tot groot verdriet van sommigen blijft de collectie stug doorgroeien. Ik heb jurken in alle soorten en maten. Kort en lang. Zomers en winters. Korte mouw, lange mouw, driekwartmouw, geen mouw. Te groot en te klein. Effen, met bloemen, met strepen, met vogeltjes, met schoenen. Swingjurk, rockabillyjurk, rock-n-rolljurk, nette jurk, flaneerjurk, overgooier, hobbezak, overslagjurk, arizona icetea jurk, merkjurken en non-merkjurken. Je kunt het zo gek niet bedenken of het hangt bij mij in de kast. Ik kan voor elke gelegenheid een jurk uit mijn voorraad plukken.

Eigenlijk puilt mijn kast uit van de jurken. En eigenlijk heeft manlief best nog wel een beetje plek over. Misschien kan ik er daar wel wat hangen. Al ben ik bang dat manlief daar de jurkengrens trekt.

 

#wot deel 24, 2021

 

Reislustig is geen eigenschap die mij snel toegedicht zal worden. En terecht. Ik ben erg graag op mijn eigen plekje en zie vaak weinig noodzaak buiten mijn cirkeltje te reizen.

Misschien maakt dat mijn ontwikkeling wat beperkt. Mijn kennis over andere culturen, steden en gebieden komt voornamelijk uit boeken en online artikelen. Het is namelijk niet zo dat andere landen of streken mij niet interesseren, ik voel alleen zeer weinig behoefte ernaartoe te gaan.

 

Reizen = 1) Een reis ondernemen 2) Een tocht maken 3) Forenzen 4) Onderweg zijn 5) Rondreizen 6) Toeren 7) Trekken 8) Zich verplaatsen 9) Zwerven

 

Hoewel ik echt niet op stel en sprong vertrek zijn er wel aan aantal plekken die me verlokken van honk te gaan. Zo wil ik al sinds mijn middelbareschooltijd een reis maken van Troje naar Sparta, Athene, Napels, Pompeï, Rome en Florence. En dan met de trein en boot. Lijkt me werelds. En slopend, maar daarom wil ik er ook genoeg tijd voor kunnen uittrekken. Of het in gedeeltes doen, maar net wat handiger en verstandiger is.

De andere kant van Europa trekt ook. De fjorden van Noorwegen, de leegte van de Zweedse vlaktes, midzomer boven poolcirkel, de meren van Finland.

 

Hoewel de nieuwsgierigheid groot is weet ik niet of ik daadwerkelijk ooit naar deze bestemmingen afreis. Heimwee blijft toch altijd een dingetje. Voorlopig houd ik het dus lekker bij rondscharrelen in mijn eigen huissie met af en toe een uitstapje naar een sauna of een klein dorpje in Groningen. Of de grachten van Hollands Venetië. Of de fietspaden van zuidwest Drenthe. Ik denk niet dat ik er minder gelukkig van word.

#wot deel 23, 2021

 Eén van de bijverschijnselen van chronisch ziek zijn is dat mijn energievoorraad nooit optimaal is. In de loop der jaren heb ik dat heel aardig weten te managen. Ik was me er van bewust dat kiezen voor het één inhield dat ik voor het ander geen puf meer over zou hebben. 

Het goed managen van mijn energie kwam goed van pas toen we kinderen kregen. Het heeft me door behoorlijk pittige perioden  heen geholpen. Het was niet eenvoudig en het ging zeker ook niet vanzelf en het tandvlees werd ook zeker meerdere malen ingezet als laatste redmiddel maar daar leerde ik nog scherper keuzes maken van.

Rond mijn hartinfarct liep mijn energievoorraad heel hard terug. Niet raar natuurlijk als je hart zo hard moet werken om de boel aan de gang te houden. Ook de periode erna bleef vermoeidheid een grote rol spelen. Vaak was ik nog vermoeider van het moe zijn dan van het daadwerkelijk iets gedaan hebben. Want hoewel er nog meer verklaringen en oorzaken werden gevonden en bestreden bleef de vermoeidheidme parten spelen.

Als klap op de vuurpijl zakte ik mentaal door mijn hoeven. Ik vond het leven niet echt leuk meer, moest veel huilen en kon mijn eigen positieve instelling niet geloven, waarderen of volhouden.

Doel = 1) Ambitie 2) Aspiratie 3) 4) Beogen 5) Bestemming 6) Buut 7) Deel van een voetbalveld 8) Destinatie 9) Eindpunt 10) Goal 11) Ideaal 12) Iets waarnaar wordt gestreefd.

In de hypnotherapie die ik ging volgen werd me duidelijk dat ik heel hard mijn best deed mezelf te zijn maar tegelijkertijd heel ver uit de buurt van mezelf wilde blijven. Alsof ik bang was voor wie ik ben en wat ik zou kunnen zijn. Alsof ik niet mijn potentieel optimaal benutte en dus mezelf zou teleurstellen. En geloof het of niet dat deed ik al. 

Vol enthousiasme stortte ik me op doelen waarvan ik hoopte dat ze mijn behoeften zouden bevredigen. Ik wilde een opleiding en werk. Want ik wilde financieel bijdragen aan ons gezin en onze toekomst. Ik wilde nuttig zijn en daadwerkelijk iets van de last van manliefs schouders nemen (trouwens nooit gevraagd of hij die last zo ervoer en zou willen delen) Ik moest gewoon mezelf eens flink aanpakken, niet zo lui en afwachtend zijn, maar eens wat nuttigs gaan doen.

Toen bleek er in het bedrijfsleven niemand te zitten wachten op een 45-plusser zonder opleiding of relevante of recente werkervaring. De enige twee sectoren die mensen zoals ik wilden hebben waren de twee sectoren waarvan ik zeker wist dat ik het absoluut niet kon of zou willen. De put waar ik net een beetje uit kwam opende zich opnieuw. Ik moest echt iets ondernemen om daar uit de buurt te blijven. 

Ik besloot mij eens te oriënteren op vrijwilligerswerk en vond een erg leuke plek in de bibliotheek. Vanaf dag één voel ik me er op mijn plek. Ik vind de werkzaamheden leuk, heb leuke collega's, heb sociale contacten, voel me nuttig en gewaardeerd. en vooral voel ik mij gezien als Cindy, een vrouw met kwaliteiten. (En wat minpunten maar die nemen we voor lief).

Sinds ik vrijwilligerswerk doe in de bibliotheek voel ik mijn  energie weer toenemen. Ik heb weer zin in het leven. Ik wil weer dingen ondernemen. Ik ben zelfs weer gaan sporten en zwemmen, dingen die ook absoluut helpen bij het toenemen van mijn energie. Er is zelfs weer ruimte in mijn hoofd om meerdere dingen op een dag te plannen.

Hypnotherapie was de eerste stap weg van de hoe-ik-zou-moeten-zijn-versie van mezelf, een plek waar ik me als een vis in het water voel hielp me daadwerkelijk mezelf te zijn. En dat is toch mijn uiteindelijke doel, tevreden en oprecht mezelf zijn

#WOT deel 22, 2021

Het is geen geheim dat ik geen echte zonaanbidder ben. Ik verbrand snel, heb snel last van hoofdpijn bij veel zon en heb ook last van andere warmtekwaaltjes als dikke voeten, slecht slapen, zwaarder ademen en weinig energie. Ik sta dus niet te juichen bij weersvooruitzichten met temperaturen boven de vijfentwintig graden.

Ik pleit al jaren voor een gematigde zomer. Zo één die in april begint met temperaturen rond de achttien graden en dan langzaam opbouwt tot een stabiel zomerweer voor juni, juli, augustus met temperaturen tussen de tweëntwintig en vijfentwintig graden. 's Nachts een buitje voor het waterpeil , de boer en de tuin. En dan de volgende dag weer een mooie blauwe luch met wat schaapjeswolken. Heerlijk.

Was het maar zo eenvoudig. Vul een wensenkaart in en krijg het weer wat bij jou past. Dat gaat in ons kikkerlandje nooit lukken. Ons meest gedeelde eigenschap lijkt wel te zijn dat we het nooit met elkaar eens kunnen zijn dus zal ook het weer wel tot grote donderbuien leiden.

Zon = 1) Blijdschap 2) Brandende bol 3) Bron van energie 4) Dagelijkse gast 5) Daggesternte 6) Energiebron 7) Felle lichtbron 8) Helios 9) Hemellichaam 10) Koperen ploert 11) Lichtbron

#WOT deel 21, 2021

 Mijn laptop zal momenteel acht of negen jaar oud zijn. Toen ik hem kocht was het geen topmodelletje maar hij voldeed meer dan aan mijn eisen. Hij startte lekker snel op, ik had een behoorlijke opslagruimte en ik had eindelijk een officieel officepakket om kijn blogs in te schrijven. Voor mij was het een topmachientje.

Helaas is acht, negen jaar redelijk intensief gebruik het apparaat niet in de koude kleren gaan zitten. Er zit heir en daar wat ruis in wat programma's. Er is van alles toegevoegd en her en der wat verwijderd. Programma's zijn geüpdate, besturingsprogramma's geüpgraded en office was vervangen door een nog mooiere versie uit een pakket van school.

Slijtage = 1) Achteruitgang 2) Afslijting 3) Aftakeling 4) Gebruikssporen 5) Kwaliteitsvermindering door gebruik 6) Sleet 7) Slijting 8) Slijtplek 9) Kapot gaan door gebruik.

Een paar maanden geleden werd het einde van mijn laptop ingezet. Eén van mijn kinderen kreeg het voor elkaar om colaspatten terecht te laten komen op mijn toetsenbord. Geen water, geen koffie of thee, nee,vieze, zoete, nare, roestverwijderende cola. Ondanks een onmiddelijke reddingspoging was het leed geleden. Mijn numpad werkt grotendeels niet meer, de enterknop boven de shift geeft geen sjoege meer, de conventionele 9 hapert en een deel van de functietoetsen zitten er enkel nog voor de sier. Maar het typt nog. Niet van harte maar het typt. Als mijn typjuf me zou zien zitten typen zou ze spontaan een hartverzakking krijgen!

Bovenop deze hardware-ellende kwam afgelopen maand nog een dreun. Mijn officepakket werd niet langer ondersteund. Helaas heb ik mijn oude softwarepakket moeten verwijderen omdat hij steeds overhoop lag met de nieuwe waardoor ik plots geen Word meer had. Wat voelde ik em vreselijk onthand. Net mezelf weer een beetje aan het bloggen gezet, loop ik tegen materiaalpech op. 

Natuurlijk zou ik een nieuw officepakket kunnen aanschaffen maar die pakketjes kosten geen kattenpis. Dus het liefst zou ik deze dan in combinatie met een nieuwe laptop willen kopen. Klinkt simpel maar is het helaas niet. 

Het tekort aan chips is best duidelijk te zien als je op zoek gaat naar een nieuwe laptop.Top off the bill is wel verkrijgbaar maar een beetje leuk middle of the road laptoppie (één die aan mijn eisen en die van de portemonnee voldoet) is nauwelijks leverbaar.

Voorlopig moet ik dus nog even met mijn ouwe getrouwe doen. We kennen elkaars mankementen onderhand zo goed dat we het best nog even samen rooien. Alleen dat bloggen he. Ik kon het niet verkroppen dat dat weer volledig op zn gat kwam te liggen. 

Het heeft tot een paar dagen geleden geduurd voor mijn middelste zoon me wees op het bestaan van Wordpad, een zeer kale versie van Word. Zo kan ik toch mijn blogjes typen. Beetje jammer dat hij dat een maand geleden niet kan vertellen.

#wot deel 20, 2021

Een aantal jaren was ik een soort van stiekeme genieter. In mijn uppie op de bank met twitter en facebook om me gezelschap te houden enorm genieten van het circus wat eurovisie songfestival is. En om het feest dan helemaal compleet te krijgen keek ik de finale op het kanaal van de BBC. Voor mij is het commentaar van Graham Norton de absolute top. Hoe leuk, grappig en vilein ieder ander ook probeert te zijn, Graham weet ze te overtreffen. 

Sinds vorige keer ben ik niet meer alleen in ons gezin. Jongste haakte aan bij de tweede halve finale en haakte pas na de finale weer af, licht teleurgesteld dat het hele festijn er weer voor een jaar op zat. 

We moesten er nog even een jaartje extra op wachten maar dat drukte de pret niet. Helemaal niet toen bekend werd dat één van haar voorbeelden, Nikki de Jager van Nikkie Tutorials werd toegevoegd aan het presentatieteam. 

We genoten volop van de jurken van de dames, de pakken van Jan, de zilveren 'jurkjes' van diverse deelnemers, het verstaanbare Engels van de presentatoren, de lichtshow, de special effects, de aankondigingsfilmpjes, de pauze-acts en oja, ook van de liedjes. En ik had mazzel, omdat jongste zondagmorgen onchristelijk vroeg moest werken heb ik de hele finaleshow zondagmiddag opnieuw mogen kijken. Heel pijnlijk om een van mijn favorieten (Portugal) opnieuw vreselijk weinig punten te zien krijgen. Erg fijn om twee andere favorieten nummer één en twee te zien worden. 

Het nadeel van twee keer de finale kijken? Ik zing nog steeds de hele dag de huppelkutliedjes. Want die zijn in mijn hoofd blijven hangen.

Zingen = 1) Met de stem muziek voortbrengen 2) Dierengeluid 3) Fluiten 4) Galmen 5) Jodelen 6) Kerkelijke handeling 7) Kwelen 8) Kwinkeleren 9) Musiceren met de menselijke stem

#wot deel 17, 2021

 

Enige jaren geleden volgde ik een oudercursus over de methode die de school van twee van mijn kinderen gebruikte voor de sociaalemotionele ontwikkeling. Een erg interessante methode waar ik meerdere handvatten kreeg mijn kinderen te ondersteunen.

Op één van de cursusdagen gingen we dieper in op het geven van complimenten. Hoe kon je dit doen. Wat voor complimenten kon je geven. En hoe vaak doe je dit eigenlijk.

 

Wat mij toen al opviel en wat me nog steeds enigszins frappeert is dat een aantal behoorlijk intelligente mensen hun kinderen nooit vertelden dat ze er mooi uit zagen, of een leuke broek aan hadden, of zo goed zelf hun haar hadden gekamd. Hun argument was dat dit oppervlakkigheden waren en daar gaf je geen complimenten voor. Complimenten gaf je voor inzet, goede eigenschappen en goede resultaten. Dat ze hierbij volledig voorbij gingen aan het niveau van hun kind was iets wat ze niet konden of wilden begrijpen.

 

Wie ooit een complimentenlijst van schoolgaande kinderen onder ogen heeft gekregen zal weten dat het een compliment is als iemand je oranje pen mooi vindt. Of dat je stoere stekels hebt. Of mooie nieuwe schoenen. Complimenten vooral gericht op uiterlijk en bezit.

En laten we eerlijk zijn. Dat zijn de complimenten die we als volwassenen uitgeven ook vaak. “Wat een leuke schoenen!”, ”He, wat zit je haar leuk”, “Mooie auto, Nieuw?”. Maar zelden zeggen we dat iemand zo ontzettend goed is in het schrijven van rapporten. Of prima aanvoelt wanneer iemand behoefte heeft aan koffie. Of zich fantastisch inzet om gestelde doelen te behalen.

 

Maar waar deze mensen voor mijn gevoel het hardst aan voorbij gingen is het feit dat we onze mening over iemand grotendeels baseren op de eerste indruk die iemand ons geeft. En deze indruk is nou eenmaal een stuk beter als iemand er verzorgd uitziet.

Dus oppervlakkig als ik ben, wat zien jullie er allemaal geweldig uit vandaag! Om door een ringetje te halen zo goed.

 

Compliment = 1) Aanbeveling 2) Beleefdheidsbetuiging 3) Galanterie 4) Gelukwens 5) Lofuiting 6) Pluim 7) Schouderklopje 8) Uiting van bewondering 9) Woord van lof