#wow deel 8, 2024

 

Het woord van afgelopen week is mij verre van vreemd. Gezien het feit dat ik deze blog een volle week later plaats dan dat het woord is verschenen geeft al aan dat ik mij zeer geregeld schuldig maak aan uitstelgedrag.

 

Uitstelgedrag: specifiek bij studeren ook wel studie-ontwijkend gedrag (‘sog’)) is het uitstellen van taken die men eigenlijk wil of moet doen en waarbij men weet dat het uitstel waarschijnlijk niet goed is en tot moeilijkheden of extra stress zal leiden. Daarom wordt dit soms ook irrationeel uitstel genoemd.

[bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Uitstelgedrag]

 

Het zit een beetje in me, het uitstellen van dingen die gedaan moeten worden. Niet met opzet, tenminste, over het algemeen is het niet expres. Ik heb dan echt alle intentie om binnen afzienbare tijd te doen wat ik me heb voorgenomen. Alleen dat brein van mij he. Dat brein dat werkt nog wel eens tegen. Of eigenlijk niet weleens, mijn brein is mijn allergrootste valkuil.

Eerst vertelt het me dat ik me nergens zorgen over hoef te maken of er tegenaan te hikken want ik heb nog tijd zat. Dan vertelt het me dat ik eerst even wat anders moet doen en dan heb ik meer dan genoeg tijd. Dan zegt het dat ik toch nog even snel iets anders moet. Vervolgens raakt het in paniek en slaat lam. En plots ben ik zeven dagen verder en heb nog steeds geen blog.

 

Zoals het gaat met mijn blogs gaat het met veel in mijn leven. Zodra ik tijd zat heb om iets te doen komt er niets uit mijn handen en als het dan haast begint te krijgen sla ik vast. Om vervolgens op de valreep als een idioot aan de slag te gaan, me twee slagen in de rondte te werken om dan steen kapot het alsnog op tijd af hebben. Tenminste, als er een harde deadline is. Geen harde deadline kan zomaar betekenen dat het op den duur misschien weleens een keer als het meezit af komt.

 

Zoals eerder gemeld zitten we momenteel in een klusperiode. Morgen komen ze de keuken updaten. Een keer raden wat ik vandaag eindelijk heb gedaan.