#wow deel 6, 2024

 

Het nieuwe woord van de #wow sluit naadloos aan bij mijn  vorige blog. Het is namelijk één van mijn grootste sociale angsten dat ik mij hier schuldig aan maak.

 

Leedladder

1. Bij het leed van een ander reageren met : heb ik ook, maar veel erger.
2. ‘Ik heb een tante gehad’ verhalen.
3. De overtreffende trap van zelfmedelijden.

[bron: geen, zelfbedacht en verfijning of aanvullingen zijn welkom]

 

Zoals misschien niet iedereen weet is mijn medisch dossier nogal gevuld. Al van jongs af aan heb ik qua gezondheid niet altijd mazzel. Al op jonge leeftijd lag ik enige weken in het ziekenhuis. En dat heb ik een aantal keer herhaald. (Bijna) Nooit levensbedreigend, wel altijd ingrijpend.

 

Buiten die ziekenhuisopnames om heb ik eigenlijk altijd wel wat. Is het niet iets chronisch wat op speelt, heb ik wel weer een of andere rare beweging gemaakt, val gemaakt, een val voorkomen, iets gestoten of ik ben gewoon een beetje onhandig geweest met mezelf. Maar ook mentaal is het niet altijd pluis. En anders is er wel wat aan de hand met een van mijn gezinsleden.

 

Ik probeer zoveel mogelijk niet ‘die vrouw die altijd wat te klagen heeft’ te zijn maar soms ontkom je er niet aan je verhaal te doen. Ik begin tegenwoordig maar met de verontschuldiging dat het al met al wel een beetje veel is. Maar nog vaker resulteert het erin dat ik veel dingen niet vertel. Ik hoef geen medelijden. Ik wil niet zielig zijn. En bovenal wil ik niet boven aan de leedladder staan.