Ivy

Sinds gisteren zijn wij de trotse bezitters van een rescue-kat. Dat is leuk en heel spannend tegelijkertijd. Ivy is namelijk wel een risicokatje. Ze kan uitgroeien tot een geweldig huisdier waar we nog heel lang plezier van hebben. Maar het kan ook zijn dat in de loop van de komende maanden duidelijk wordt dat ze toch niet sterk genoeg is en dat we al snel weer afscheid moeten nemen.

Het verhaalrond Ivy begint in de zomervakantie. Het stikt letterlijk van de kittens en jonge katjes. Eddie is net bij ons komen wonen. De buren hebben twee net iets oudere kittens. Op de zorgboerderij zijn er twee nestjes geboren. En in de buurt van de boerderij  worden er twee kittens gevonden. Tenminste, er worden twee levende kittens gevonden. De diertjes zijn onderkoeld, hongerig en erg alleen. Een moeder wordt niet gevonden.

Op de boerderij wordt geprobeerd de twee kittens bij de zogende moederkatten te leggen. Deze accepteren dat helaas niet en al snel overlijdt een van de kittens. De verwachting is dat de andere het ook niet gaat redden. Helemaal opgegeven wordt dit poesje nog niet maar de kinderen en andere cliënten wordt wel verteld dat de kans dat Svenska (zoals ze ondertussen genoemd wordt)in leven blijft heel klein is.

Maar Svenska blijkt een taaie. Ondanks dat ze niet groeit, zichzelf nauwelijks warm kan houden en ziekelijk lijkt blijft ze leven. Maar een mooi kattenleven is het niet.

Op de boerderij wonen namelijk twee jachthonden. Vooral de oudste dame is een groot aanhanger van preventief ruimen. Elk jong dier wat niet volgens het boekje groeit wordt aangevallen. Evenals elk dier wat kleiner is dan een mol of een knaagdier is. Tot drie à vier maanden worden kittens beschermd. Vanaf die tijd kunnen ze veilig over het erf lopen. Maar Svenska groeit niet en ziet er als ze ongeveer een half jaar is nog steeds uit als een kitten van tien weken oud. Zij kan dus nog steeds niet veilig vrij rondlopen. En dan zijn het misschien een stel boeren, maar om dit diertje nou zomaar als hondenvoer los te laten lopen gaat ook hen te ver.

Al die tijd heb ik van een afstandje de ontwikkelingen in de gaten gehouden. Dat het diertje nog leeft is een wonder, maar dit poesje zou eigenlijk een ander plekje moeten hebben. Dit is geen boerderijkatje. Dit is een huiskamerkatje.

Vorige week sprak ik met de eigenaar over Svenska en sprak uw mening uit. De eigenaar was het volledig met me eens maar wist geen plekje. Ik  wist meteen dat we al snel een kat rijker zou zijn. Bij ons thuis zou ze een betere kans hebben op een redelijk normaal kattenleven. Ondanks het risico dat ze alsnog te ziek blijkt te zijn wil ik haar een kans geven. Ze heeft al bewezen een taai diertje te zijn. Ze is nu al zo oud ik die gok wel durf te nemen. Het enige wat me tegenstaat aan het katje is de naam. Gelukkig is daar een mouw aan te passen.

Gisteren is Ivy mee naar huis gekomen. De hond vindt ze maar eng maar met de andere katten gaat het redelijk goed. Ze went ook al aardig en blijkt volledig zindelijk. Het worden spannende tijden want ze is echt heel klein maar volgens de dierenarts maakt ze een aardige kans. Al blijft het natuurlijk afwachten.