En dan nu, terug naar normaal. Nou ja, naar zo normaal mogelijk.
Want ook de afgelopen nacht is het bij wijze van spreken weer een prachtig
sterrenkijkfestijn. Na twee uur draaien en twee keer plassen besluit u maar
weer uit bed te gaan. Dan kan manlief in ieder geval stevig in slaap vallen
zodat hij niet om de haverklap wakker wordt van uw gewoel.
Drie kwartier later merkt u dat de stiekem door u geslikte melatonine
begint te werken. Jippie! Slapen!
Ja u valt in slaap. Maar nee, u slaapt niet goed. Twee uur
later zit u al weer in een koude badkamer omdat uw blaas toch enige tekenen van
over activiteit vertoont. Gelukkig valt u wel snel weer in slaap. Om anderhalf
uur later wakker te worden van manlief die de bril van jongste zoekt. En een half
uur later van naar school fietsende kinderen in de straat. En even later omdat u naar de wc moet. Op dat moment
bent u zo flauw van het steeds wakker worden dat u maar op staat.
Ieder zal begrijpen dat dit voor u gevoelsmatig een heel lange
dag wordt. Niet alleen heeft u dus een slechte nacht achter de rug, vandaag is
die dag in de zoveel weken waarop u de middag en avond alleen doorbrengt met de
jongens en u naar de manege mag. Niet uw favoriete dag in de zoveel weken.
Maar u slaat u er dapper door. De dieren hebben allemaal
eten gehad en hebben gewandeld. U heeft gekookt en uw kinderen een smakelijke
maaltijd voorgezet. Er is een surprise gemaakt. Er is paard gereden. En om
kwart over tien stapte het laatste kind in bed en manlief weer de achterdeur
binnen. Missie geslaagd.
Nog even ontspannen. Nog even een spelletje. Nog een
dagvoorbijhoroscoopje. En dan voorbereiden op de komende nacht, met hopelijk
voldoende nachtrust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten