donderdag 12 september 2013

#WOT deel 37

Fier ~ 1) Aanzienlijk 2) Deftig 3) Dapper 4) Doortastend 5) Edel 6) Flink en sterk 7) Frank 8) Ferm 9) Flink 10) Glorieus 11) Groots 12) Grootsig 13) Hooghartig 14) Hoogmoedig 15) Hovaardig 16) Indrukwekkend 17) Kloek 18) Kroes 19) Kuin 20) Kaarsrecht 21) Majestueus 22) Moedig 23) Met rechtmatige trots 24) Nobel 25) Onvervaard 26) Ongebukt 27) Opgeheven

Soms mis ik het in mensen, het fier zijn op wie ze zijn, wat ze doen en wat ze hebben bereikt. En dan heb ik het niet over het schreeuwerige haantjes gedrag, het Amerikaans trots zijn, het arrogante. Nee, het oprechte gevoel dat je trots bent op wat je voor mekaar gebokst hebt.

Ik weet het, het is lastig. De calvinistische inborst voelt zich daar ernstig ongemakkelijk bij. Het voelt als hoogmoed. Het voelt als het afroepen van onheil. Het voelt als onbehoorlijk. Want iedereen weet dat hoogmoed een van de hoofdzonden is. En zo’n zonde kan je gewoon niet ongestraft begaan.
Het ‘doe maar gewoon’-denken lijkt ons te belemmeren. Steeds als we iets bereiken durven we niets anders dan lankmoedig te zijn. Het is vast niet onze verdienste, het is ons gewoon gebeurd, blijkbaar is God, het geestenrijk of een ander hogere macht ons goed gezind en daarvoor moeten we dankbaar zijn. Trots is niet op zijn plek want we hebben het gekregen, niet verdiend. We mogen niet fier zijn, want dan voelen we ons boven anderen verheven.

Hoewel ik zelf ernstig geneigd ben tot bovenstaande, denk ik tegelijkertijd: ”Wat een onzin. Waarom zou ik niet trots mogen zijn op wat ik doe, heb gedaan en heb bereikt. Het heeft moeite en inspanning genoeg gekost. Het is me niet aan komen waaien, ik heb er keihard voor gewerkt.” En tegelijkertijd ben ik bang dat alles wat ik heb bereikt als een kaartenhuis in elkaar zal storten om me weer met beide benen in de grond te verankeren. Om mijn hoogmoed af te straffen.

En toch, als ik naar de jongens kijk en zie wat we als gezin hebben bereikt. Dat we tegenwoordig gewoon dagjes uit kunnen maken zonder allemaal halverwege de dag zwaar overspannen te zijn. Dat ze het goed doen op school. Dat middelste redelijk aanvaardbaar heeft leren schrijven. Dat jongste steeds minder belemmerd wordt door angsten en niet meer broek plast. Dat oudste zo goed in zijn pubervel zit dat hij nauwelijks meer last heeft van agressie. Dan vind ik dat we fier mogen zijn. Op hen en op ons. Zij hebben het gedaan en flikken het kunstje elke dag weer, samen met ons. En we doen het nog steeds samen. En houden ons staande. En leren nog steeds elke dag dat ons toekomstperspectief nou eenmaal niet vast staat en met het moment kan veranderen.

Ja, met het risico van hoogmoed, ik ben trots op mij, op ons en op hen. Laat het onheil maar komen, we kunnen het aan.

Write On Thursday. #WOT. Iedereen kan meedoen, het is een creatieve schrijfopdracht, vrij om te bepalen hoe je dat wilt doen, zoals het bij bloggen hoort en mag kort, lang, in blog, flog- of vlogvorm. Het gaat erom dat je het woord wat elke donderdag gebruikt gaat worden in z’n meest vrije vorm kan uitleggen. Wat vind je ervan, hoe denk je erover, heeft het een metaforische werking, zijn er vergelijkingen, kun je een anekdote terughalen, laat het je dromen of is het vlak en abstract? Wil je andere #WOT woorden terugvinden, check hier! Vergeet ook niet de link naar je eigen blogpost in de reacties te zetten zodat anderen je blog kunnen lezen en reageren.

4 opmerkingen:

  1. En ik ben fier dat jij trots durft te zijn op je gezin en wat je bereikt hebt. Well done!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ach schatje, dat jij nog 'bang' bent voor tegenslag.... Terecht dat je trots bent en na wat jullie allemaal overleefd hebben, hoef je nergens meer bang voor te zijn!! Ehhh zonder de goden te verzoeken natuurlijk... ook ik ben niet vreemd van het Calvinsime ;-)

    BeantwoordenVerwijderen