Schrijfdoelen

Toen enkele maanden geleden mijn contract bij mijn werkgever afliep nam ik mijzelf voor een deel van de vrijgekomen tijd te besteden aan schrijven. Tot dan toe schreef ik enkel als ik a. tijd had b. iets om over te schrijven had c. er een verhaal al zo lang in mijn hoofd zat en daar zoveel ruimte in nam dat het er uit moest.  En als ik dan ging schrijven moest alles wijken. Net zo lang tot dat wat ik wilde schrijven naar volle tevredenheid stond.

 Achteraf bleek vaak dat er her en der wat typefouten in de tekst zaten. En er miste hier en daar een woord of letter. En sommige zinnen waren krommer dan menig banaan. Meestal was rond die tijd de stemming in huis ook op een dieptepunt aangekomen. Kinderen hadden ruzie, manlief was druk de puinhoop die was ontstaan op te ruimen, boodschappen moesten nog worden gehaald en de hondjes moesten hoognodig hun behoefte doen. Verre van ideaal. Dat moest dus anders.

En niet alleen daarom moest het anders. Ik vond het hoog tijd worden mijzelf en mijn aanleg voor schrijven serieus te nemen. Ik was dan misschien niet iemand die van kleins af aan al schreef. Of iemand die altijd schrijfambities had gehad. Ik vond het wel verslavend leuk en naar mate ik meer schreef werd de kwaliteit steeds hoger. Ik had dus een latent schrijftalent. Daar mocht ik best wat trotser op worden en meer mee doen. En nu kreeg ik de tijd om dat te doen in de schoot geworpen.

Ik begon in januari met het vaste voornemen elke dag een half uur tot een uur te besteden aan schrijfwerk. Dat hoefde niet per se echt schrijven te zijn maar mocht ook gebruikt worden voor research, verhaallijnen optekenen of karakters uitwerken. Maar als snel bleek dit voor mij geen duidelijk genoeg doel. Want hoe meet je of je een half uur hebt besteed aan schrijfwerk? Ik kon wel braaf een half uur achter mijn laptop zitten, maar met mijn ADHD-brein zegt dat weinig. Ik kan 4 uur achter de laptop zitten zonder dat ik enig moment met echt schrijfwerk bezig ben. En als ik wel aan het schrijven ben besteedt ik onderwijl nog steeds veel tijd aan andere dingen. Ik doe tussendoor een was in de machine. Ik bedenk wat we ’s avonds gaan eten. Ik maak vast een boodschappenlijstje. Of er schiet me te binnen dat ik nog een telefoontje moet plegen. Kortom, mijn doelstelling was te onduidelijk geformuleerd om naleving te kunnen controleren. Ook merkte ik dat het continu werken aan een en hetzelfde verhaal mij weinig prikkelde. Ik miste afwisseling en nieuwe uitdagingen.

Ik moest op zoek naar een manier die voor mij wel werkt. Blijkbaar had mijn brein afwisseling, uitdaging en een sterk omlijnd doel nodig. Ik besloot mee te gaan doen aan #WOT van iBlogbuddy . Afwisselend, uitdagend en duidelijk. Elke donderdag een blog over een opgegeven woord. Nog wat later ging ik ook meedoen aan #50 books van Petepel. Elke zondag een blog over een vraag die te maken heeft met boeken en lezen. Hier is helaas een beetje de klad ingekomen omdat op zondag schrijven voor mij niet eenvoudig is. Ik heb wel al een oplossing bedacht, vanaf volgende week zal ik deze blogs op maandag gaan schrijven en plaatsen.

Nu had ik dus twee doelstellingen die aan mijn wensen tegemoet kwamen. Restte nog het probleem rond het fictie schrijven. De uitdagingen liggen voor het oprapen maar hoe kan ik mijn doelstellingen bereiken? Het antwoord bleek voor mij te liggen in het opdelen van het uiteindelijke doel in tussendoelen. Een tussendoel is bijvoorbeeld research doen naar het beroep van mijn hoofdpersoon. Ik bedenk wat ik wil weten en wanneer ik die informatie duidelijk wil hebben. Mijn research is daardoor een stuk gerichter geworden.

Een ander tussendoel wat ik creëer is een streefgetal. Dit streefgetal staat voor het aantal woorden wat ik die dag wil schrijven. Ik probeer dit streefgetal zo realistisch mogelijk te houden waardoor ik eigenlijk altijd mijn doelstelling haal, maar me wel moet inzetten om het te halen. Dit vooral om me gemotiveerd te houden en lanterfanten te vermijden.

Voor sommigen zal het stellen van duidelijke schrijfdoelen ietwat krampachtig en dwangmatig over komen, maar feit is dat het voor mij werkt. Mijn productiviteit is toegenomen. Ik haal gestelde deadlines makkelijker en met minder stress. Mijn inspiratiebronnen zijn uitgebreid. En deze dingen hebben mijn plezier in schrijven vergroot. Een echte win-winsituatie.