achtbanen

Wanneer ik een stressvolle periode heb vol met  drukte en emotie komt na die tijd altijd een periode van grote innerlijke onrust. Ik wil van alles en ik wil vooral ook van alles niet.  Emoties zijn tegenstrijdig en nadrukkelijk aanwezig. Mijn humeur piekt en daalt. De emotionele achtbaan rijdt zijn ritjes.  En na jarenlang tegenstribbelen heb ik geleerd gewoon in te stappen en het langzaam omhoog gaan met daarna de vrije val te ondergaan. Er is toch geen ontkomen aan. Genieten van de rit zit er  niet in maar aan het eind van de rit ben ik blij mijn angst wederom te hebben overwonnen.

En dan slaat de leegte en vermoeidheid toe. De leegte omdat alles wat ik voel in het niets verdwijnt in vergelijking met de heftigheid tijdens de rit. De vermoeidheid omdat er tijdens de rit geen tijd is om alles te verwerken. Ik weet dat er maar een remedie is. Een streng dieet van rust en lief zijn voor mezelf. Maar hoe kun je rust nemen als je net nog overal op topsnelheid langs raasde? Het voelt als van de snelweg afkomen en meteen de bebouwde kom inrijden. Alles lijkt traag en ik wil niks liever als het gaspedaal weer vol intrappen. En hoe kun je lief voor jezelf zijn als het huishouden gewoon doorgaat, manlief gewoon moet werken en het leven van de kinderen doorgaat?

Ik kan me de tijd nog herinneren dat ik verzot was op achtbanen. Hoe hoger, hoe liever. Hoe harder, hoe beter. Ik dacht niet na over wat zou kunnen gebeuren. En zo stond ik ook in het leven. Ik leefde het volop zonder al te  veel na te denken over wat mis zou kunnen gaan of andere consequenties. Soms zou ik willen dat ik dat nog kon. Gewoon volop het leven instappen en gewoon laten gebeuren. Bijna dwangmatig wil ik genieten van het voortrazen van het leven. Volop de pieken en dalen ondergaan. Intens leven. En maar zien waar de rit eindigt.

Maar dan kijk ik nog eens om me heen. Ik zie wat ik allemaal heb. Hoeveel ik heb om van te  genieten. En dan weet ik weer dat intensiteit niet altijd in snelheid en heftigheid zit maar vooral in de aandacht en tijd die je ergens aan schenkt.