dinsdag 2 april 2013

Autismedag


Vandaag is het volgens het  journaal wereldautismedag en om aandacht te vragen is voormalig paleis Soestdijk in blauw licht gezet. Dat was het hele item. Geen uitleg, geen deskundige, geen persoon met autisme. Enkel een eenvoudige mededeling. Voor de rest heb ik ook weinig aandacht gezien in andere media. Ik ben voor aandacht voor autisme. Er is zoveel onbekendheid. Er zijn zoveel vooroordelen. Er is zoveel onwetendheid. Maar als dit de manier is waarop die broodnodige aandacht moet worden bewerkstelligd, laat dan maar.
Sowieso heb ik moeite met een speciale dag. Het doet me altijd denken aan secretaressedag of dag van de leraar, dagen waarop je je waardering voor een beroepsgroep kunt tonen. Het lijkt me dat het hier ergens anders om gaat.
Aandacht voor autisme is noodzakelijk geworden. Het lijkt misschien een modediagnose maar feit is dat autisme beter wordt herkend door de hulpverlening . Feit is ook dat die vervelende, intelligente maar luie en buiten-de-boot-vallende kindertjes van vroeger op latere leeftijd alsnog een diagnose kregen. Feit is dus dat mensen met autisme bestaan. Het lijkt misschien alsof er steeds meer mensen met een autistische stoornis komen. Maar eigenlijk zijn ze er altijd al geweest. Er is binnen bepaalde groepen enkel meer bekendheid en kennis gekomen
Op scholen is dit goed te zien. Als er eenmaal één kind met autisme is, worden mogelijke andere autistische kinderen beter geobserveerd waardoor er meer diagnoses worden gesteld. Er heeft geen besmetting plaats gevonden, het wordt eerder herkend. Herkenning is de eerste stap die gezet moet worden voor adequate ondersteuning en eventuele hulpverlening. Daarom is aandacht voor autisme nodig.
Maar niet alleen daarom. Ook om te begrijpen dat iemand je liever geen hand geeft. Om te begrijpen dat er mensen zijn die geen volle wachtkamer in willen gaan. Om te weten dat  een gesprekspartner die maar door blijft praten over een bepaald onderwerp niet per sé onbeschoft is maar niet weet wat te zeggen of zelfs niet door heeft dat hij/zij doorratelt. Om zoveel meer redenen nog . Zoveel redenen dat een dagje aandacht niet genoeg is.

3 opmerkingen:

  1. helemaal mee eens Cindy, daarnaast denk ik ook dat de hoge druk en grote hoeveelheden informatie in onze huidige maatschappij de symptomen/uitingsvormen verergeren. Hierdoor komen de 'lichtere' of 'mildere' variaties ook niet meer mee met 'de massa'. Het is idd geen epidemie, maar het wordt meer zichtbaar, net als ADHD. Als we nu eens met z'n allen de ideeën van ' hoe het hoort' loslaten en mensen weer als individuen gaan behandelen en in hun waarde laten als ze dingen anders doen als jij, dan zou de wereld weer een stuk gezelliger worden....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. en vooral ook een stuk leefbaarder!
      Je reactie stond er twee keer dus ik heb er eentje verwijderd.

      Verwijderen
  2. Oh prima, via mijn mobiel zie ik niet altijd direct of mijn reactie geplaatst is en in mijn ongeduld heb ik dus twee keer op oké gedrukt! En ja, het wordt tijd dat we de wereld weer leefbaar gaan maken met elkaar! En ik bedacht me ook nog de bijzondere levenslessen die ik mocht leren door jouw jongens te kennen: hoe duidelijk ben ik in mijn communicatie?hoe groot is mijn inlevingsvermogen? hoe logisch is de wereld eigenlijk voor mij? Ik heb veel van zo mogen leren!

    BeantwoordenVerwijderen