Weer een dag die voorbij vliegt. Niet omdat u het drukt
heeft. De reden dat de tijd lijkt te vliegen is dat vanmorgen al op tijd de tv
werd aangezet door manlief om de Olympische spelen te kijken en u hebt tegen uw
gewoonte in de tv niet uitgezet toen hij wegging. Al kijkend naar shorttrack, snowboard
cross en ijshockey is voor u het doorheeft de dag al tot ver in de middag
gevorderd.
Eigenlijk vindt u het zonde van uw tijd, een beetje
zitten en sport kijken. Tegelijkertijd is het wel genieten. Het zijn geen
sporten die traditioneel veel worden uitgezonden en de meeste zou u ook niet
opzetten als u wel wist dat ze werden uitgezonden. Maar het zou zo maar kunnen
dat u dat bij het snowboarden wel zou doen.
Snowboard cross doet u sterk denken aan BMX-en. Een hoge
startheuvel, sprongetjes, wasborden, scherpe bochten. En dat dan met meerdere
sporters tegelijk tegen elkaar. Er gebeurt veel. Ze boarden over elkaars bord. Er
wordt gevallen. Bochten gaan scherp. Mensen raken achterop, halen weer bij,
bungelen weer achteraan en gaan dan toch als eerste over de finish. U denkt dat
spectaculair de beste omschrijving is. Net zo’n spektakel als shorttrack maar
dan zonder vreemde regeltjes en jurybeslissingen.
In de avond neemt u een pauze van het olympisch geweld.
Even lekker verstand op nul met een oude Murder She wrote en daarna de tv uit. Al
spijt het u niet dat u stiekem weer inschakelt voor Studio Peking. De
eerlijkheid van Esmee Visser en het open gesprek tussen haar en nieuwkomer
Conijn had u uzelf niet willen onthouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten