Pauze =
1) Even niets doen 2) Halftime 3) Lunchtijd 4) Muziekteken 5) Ogenblik van rust
6) Onderbreking van werk 7) Oponthoud 8) Rust tussen de bedrijven.
Toen ik vorige week de tweet met het #wot-woord voorbij
zag komen dacht ik: “Leuk woord. Daar kan ik wel wat mee.”
Dat viel tegen. Niet dat ik geen inspiratie had, ik had
juist teveel invalshoeken en zienswijzen. Teveel om er een homogeen geheel van
te smeden.
Ook het opdelen lukte niet. Steeds als ik een ingang had
gekozen liep ik vast in het vertellen. Ik kreeg de zinnen niet mooi rond, het
gevoel niet verwoord, de intentie niet overgebracht.
Uiteindelijke fabriceerde ik op pure wilskracht een
enigszins samenhangend verhaal maar ik was niet tevreden en stelde daarom het publiceren
steeds opnieuw uit.
Toen het opnieuw donderdag werd sprak ik mijzelf streng
toe. Ik mocht vandaag nog sleutelen aan het blog en ’s avonds moest het dan
maar online, of ik nou wel helemaal tevreden was of niet. Dat liep even anders
want rond tien uur ’s ochtend kreeg ik een appje wat ons leven even op pauze
zette.
De vriendin van onze oudste was een paar dagen bij ons
geweest (logistiek dingetje. Ze woont bij Almelo maar volgt een Minor die in
Leeuwarden wordt gegeven) en had slecht nieuws. Ze had symptomen die bij Covid-19
passen en moest zich laten testen.
Meteen nam iedereen in ons gezin contact op met school,
werk en stage welke richtlijnen er worden gehanteerd en meteen zat iedereen tien
dagen na aanvang school en werk weer thuis. En omdat manlief ook lichte symptomen
heeft werd besloten dat ook hij zich laat testen.
Vriendin kon zich gisteren laten testen en is gelukkig
negatief. Manlief zit op het moment van schrijven in de auto onderweg naar de
teststraat in Groningen. We hopen van harte dat zijn testresultaat net zo snel
binnen is als die van vriendin zodat we snel weten waar we aan toe zijn. Nog
wat langer op pauze of een herstart.
De uitslag liet even op zich wachten maar vanavond kwam dan het bericht dat de uitslag negatief is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten