Het is een oude liefde, misschien zelfs wel mijn grote
liefde, het schrijven van verhalen. Hoe leuk ik het non-fictie schrijven ook
wil er blijft altijd dat verlangen naar het creëren van fictie.
Het is zoals altijd alweer veel te lang geleden dat ik iets
volledig uit mijn duim zoog. Ik heb even terug gekeken en het was rond kerst
dat ik een kerstverhaal schreef en een #WOT in verhaalvorm goot.
Niet dat er geen inspiratie is. Ik heb een aardig
bestand aangelegd met ideetjes, opzetjes en introotjes. Ik heb alleen geen tijd
gemaakt er eens voor te gaan zitten en ergens een samenhangend geheel van te
brouwen.
Is er dan een reden dat ik geen tijd maak? Het antwoord
is eenvoudig. Nee er is geen eenduidige reden. Hooguit een samenraapsel van
excuusjes. Zo houd dat zelfvertrouwen op het vlak van fictie nog steeds niet
over. Is er tijdens de coronaperiode weinig rust in huis. En houdt mijn gezin
me weer eens aardig bezig.
Zie, enkel kleine excuses. Zelfvertrouwen heb ik
namelijk nooit in overvloed gehad. Rust in huis is zo zeldzaam dat ik er
eigenlijk een beetje onrustig van word. En mijn gezin heeft me altijd van de
straat gehouden. Maar niet van het schrijven, dus waarom ik dat überhaupt als excuus
wil aanvoeren weet ik zelf ook niet.
Als ik dan toch een oorzaak moet aanwijzen is het dat ik geen aanleiding heb. Rond kerst vraagt Martha Pelkman altijd of mensen een verhaal rond een bepaald thema willen schrijven.
Ook heeft zij een tijdje een maandelijkse schrijfuitdaging gehad die is stil gelegd omdat velen aan het begin van de pandemie hun hoofd naar andere zaken hadden staan. En de schrijfwedstrijden durf ik niet aan, inspireren me niet of vragen verhalen met een woordenaantal wat me afschrikt.
Als ik dus fictie wil schrijven moet ik dat op eigen
houtje gaan doen. Niet mijn sterkste kant. Ik heb graag een steekwoordenopzetje
of een vastliggend thema of een ‘maak het verhaal af’. Dat zijn dingen die
verhalen bij mij triggeren. Soms via een voorspelbare lijn, maar geregeld
kronkelt mijn hoofd naar een minder voor de hand liggende verloop. En als het
dan lukt om dat goed op papier te krijgen ben ik als een kind zo blij. Dat
geeft echte voldoening.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten