#WOT deel 12 / 2014

Hectiek ~ drukte waar je een beetje een opgejaagd gevoel van krijgt

Het lijkt wel eens of hectiek bij mijn leven hoort. Vaak is dat een resultaat van belabberde timing van mijn kant, maar ook andere elementen in mijn leven kunnen er wat van. Goed voorbereid betekent bij ons thuis vaak, weten wat je moet doen en verzamelen, dit alvast klaar leggen en alleen nog even dat ene dingetje er bij moeten zoeken. Of alles in een passende tas stoppen. Of tijd maken om het weg te brengen. Of even een mail sturen om een afspraak te bevestigen. Of een mail sturen om te vertellen dat een kind eerder van school moet, of juist later op school komt. Of in de agenda rekening houden met diverse afspraken.

Dat ene dingetje is hetgeen wat het keurig geordende schema volledig in de soep laat lopen. Want natuurlijk is dat ene dingetje onvindbaar, is het vinden van een passende tas tijdrovend, is er eigenlijk helemaal geen tijd in het schema om ‘even’ iets weg te brengen, is iemand(ik dus) vergeten die mail te sturen en ruimte in de agenda bestaat enkel en alleen in mijn fantasie.

Hectiek hoort hier dus eigenlijk gewoon bij de waan van alledag. Zonder hectiek zou ikmij een vreemde in mijn eigen leven voelen. Want zelfs als wel alles tot op de seconde is geregeld, tot in de puntjes voorbereid en tot op de komma nauwkeurig gecheckt, gebeurt er altijd wel iets waardoor mijn punctuele schema zo de prullenbak in kan. Mijn kinderen hebben namelijk allemaal mijn aangeboren neiging tot chaos geërfd. Dit betekent dat ze op de meest onmogelijke momenten moeten nablijven, vertraging hebben met de taxi, lekke banden hebben of ‘gewoon’ van alles kwijt waren. Hoe goed ik ook dacht voorbereid te zijn en alles onder controle te hebben, alsnog stort het zorgvuldig geconstrueerde kaartenhuis ineen en val ik terug in de overbekende hectische modus. Om aan het eind van de rit doodmoe maar zeer voldaan neer te vallen. Want uiteindelijk lukt alles wel.

En daar zit bij mij het addertje onder het gras. Hoewel ik hectiek kan missen als kiespijn vind ik het ook erg lekker om me er door heen te slaan. Ik ben trots op mezelf als ik mij staande heb weten te houden in de storm die om me heen woedt. Ik ben tevreden als ondanks de chaos toch iedereen op het juiste moment op de juiste plaats aanwezig is geraakt. Ik ben voldaan wanneer ik de hectiek heb doorstaan. Want door diezelfde hectiek wordt ik wel op de proef gesteld. Ik word uitgedaagd. Er wordt mij gevraagd vol overgave mij te storten op dat ogenblik. Ik moet op dat moment volop en volledig leven. En wanneer dat lukt, geeft dat een kick van jewelste.

En toch probeer ik te minderen. Ik probeer hectiek te voorkomen. Maar vooral probeer ik niet meer hectiek het hoofd te bieden maar het gewoon te laten gebeuren. Dan maar een paar chaotisch ingepakte tassen, dan maar gebruik maken van de marge die ik standaard inbouw en een beetje later ergens aankomen (tussen vier en vijf betekent namelijk niet dat je niet om vijf voor vijf mag aankomen). Dan maar een afspraak niet maken als er geen ruimte voor is in de agenda. Want hoe levend hectiek mij ook laat voelen, net als kiespijn voelt het zo intens dat ik er doodmoe van wordt.

 Write On Thursday. #WOT. Iedereen kan meedoen, het is een creatieve schrijfopdracht, vrij om te bepalen hoe je dat wilt doen, zoals het bij bloggen hoort en mag kort, lang, in blog, flog- of vlogvorm. Het gaat erom dat je het woord wat elke donderdag gebruikt gaat worden in z’n meest vrije vorm kan uitleggen. Wat vind je ervan, hoe denk je erover, heeft het een metaforische werking, zijn er vergelijkingen, kun je een anekdote terughalen, laat het je dromen of is het vlak en abstract? Wil je andere #WOT woorden terugvinden, check hier! Vergeet ook niet de link naar je eigen blogpost in de reacties te zetten zodat anderen je blog kunnen lezen en reageren.