#wow deel 2, 2024

 

Onze middelste is nogal verzot op eten. En dan vooral op eten wat ik als minder gezond zou kwalificeren. Het is ongelofelijk wat hij als puber voor troep kon wegstouwen. Niet dat ik het voedsel te zien kreeg, mij restte enkel de kartonnen en de dozen. En de zakken en de plastic verpakkingen.

Wat vooral in het oog sprong waren de enorme hoeveelheid koekverpakkingen. Stroopwafels, gevulde koeken, knoppers, speculaasjes, zomaar wat voorbeelden van wat er in die verpakkingen had gezeten.

 

Met kerst probeer ik altijd een cadeau met een knipoog te geven. Over het cadeau van middelste hoefde ik niet lang na te denken. Deze kreeg een sweater met daarop een afbeelding van het hoofd van koekiemonster, of zoals het op de trui stond, Cookiemonster.

Ja, de naam Cookiemonster past hem, maar het feit dat hij bijna 2 meter is, zeer fors, lang ruig haar heeft en een poging tot een vikingsbaard op zijn gezicht draagt maakt het contrast zo ontzettend grappig dat ik het niet kon laten de trui voor hem te bestellen.

 

Omdat middelste als een kind zo blij was met zijn sweater was een traditie geboren. Nee, hij krijgt niet alles met een Cookiemonster maar hij is ondertussen wel trotse bezitter van meerdere t-shirts, een prachtig cookiemonster-blauw trainingspak en als klap op de vuurpijl een cookiemonster-Hawaiishirt.

 

Vooral deze laatste is altijd een groot succes als hij deze in het openbaar draagt. Ik heb al meerdere malen staan schateren van het lachen omdat mensen per se een foto van ‘die lange brede gozer in dat geweldige shirt’ willen maken. En middelste is de moeilijkste niet. Die poseert vol trots voor een ieder die dat wil.

middelste in hèt shirt

lief lachen voor de foto ( het haar is inmiddels langer)