Lijdzaamheid =
1) Berusting, 2) fatalisme, 3) geduld, 4) gelatenheid, 5) kalme
gemoedstoestand, 6) onderwerping, 7) onderworpenheid.
Al dagen worstel ik in gedachten met het #wot-woord van
afgelopen donderdag. Hoewel ik verstandelijk weet dat de woordbetekenis
daadwerkelijk is wat er in het woordenboek staat voelt het heel anders. Veel
negatiever dan de neutrale betekenis.
Of het karakter is of opvoeding durf ik niet te stellen
maar ik associeer lijdzaamheid vooral met niet handelen. Met opgeven. Met
zwakte.
Lijdzaam toekijken. Lijdzaam afwachten. Het klinkt toch
een beetje als dat spotje tegen natuurbranden: “Wat kan ik daar nou aan doen?”.
Als het schikken naar een schijnbaar onontkoombaar lot.
Geen gevecht. Geen strijd. Geen onvertogen woord. Geen
boosheid. Gewoon schikken want er valt toch niets tegen te doen.
En toch, zou het misschien dan toch wel een beetje een
goed iets kunnen zijn. Juist dat niet vechten tegen wat onvermijdelijk is. Dat
opgeven voor de strijd begonnen is. Dat in stilte aanvaarden van het lot.
Het zou wel eens rust kunnen geven. Sereen aanvaarden
wat is. Niet vechten tegen jezelf, een ziekte of een veroordelende maatschappij.
Heel misschien kan ik wel een beetje lijdzaamheid gebruiken.
Als het maar niet zo als een zwakte klonk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten