donderdag 31 januari 2013

Veertig of zo


Een aantal jaren geleden had een damesblad een rubriek die ‘ongeveertig’ heette. In deze rubriek vertelden vrouwen van ongeveer veertig wat voor invloed hun leeftijd op hun leven had. Vaak waren het verhalen over grote veranderingen en rigoureuze keuzes. Ik las ze met plezier maar vroeg me altijd af waarom men vond dat hun leeftijd zo’n grote  rol hierin speelde. Voor mij was leeftijd toch vooral een getal wat aangeeft hoe lang je op aarde vertoeft. Voor mij was het geen symbool voor een levensfase.

Een maand geleden ben ik zelf begonnen aan mijn veertigste levensjaar. En ik mag wel zeggen dat het turbulent begon. Voor mijn gevoel lag mijn hele leven in puin. En wat ik ook probeerde, de brokstukken lieten zich niet meer tot een geheel te lijmen.
Eerst zat ik in zak en as. Net nu ik een beetje leerde leven met wat op mijn pad was gekomen, lazerden al die zorgvuldig opgestapelde ervaringen als een kaartenhuis in elkaar. Wat was hier de bedoeling van? Had dit alles een reden? Waarom moest het juist nu gebeuren?
Lang duurde deze fase niet. Ik hou er niet van in het negatieve te blijven hangen. Liever probeer ik een manier te vinden om met de omstandigheden om te gaan. Ik besloot dat ik de vrije tijd die me in de schoot was geworpen te gebruiken om de talenten die ik in de jaren hiervoor was tegengekomen verder te ontdekken en uit te bouwen. Ik ben er zoveel tegengekomen in voorgaande jaren, maar nog niet eerder heb ik bewust tijd genomen om er aandacht aan te besteden. Het voelt alsof het leven mij uitnodigt langs de brokstukken te kijken en eens  goed naar de fundamenten te kijken. Welke stukken bieden nu echt een stevige basis?

En plots realiseer ik me waarom de leeftijd van veertig zo’n stevig symbool is. Of ik nu wil of niet, nu komen alle ambities, keuzes en ervaringen samen en vormen een wegwijzer voor de richting die ik in kan slaan. Een richting die niet is gebaseerd op toekomstverwachtingen maar op wie ik op dit moment ben. Of het pad  veel zal verschillen van hetgeen ik de eerste veertig jaar heb afgelegd is onbekend. Dit zal pas duidelijk worden als ik er daadwerkelijk voor kies de aangewezen richting te volgen.

8 opmerkingen:

  1. Het leven begint bij veertig zeggen ze weleens, zit een kern van waarheid in. Bij de één wat eerder en bij de ander wat later. Maar toch rond die leeftijd lijkt het ineens of je volwassener wordt. Bepaalde keuzes maakt waar je al heel lang mee rondliep maar nooit tot uitvoering bracht. Vanaf mijn veetigste kwam ik ieder jaar weer nieuwe uitdagingen en leuke dingen tegen. Ook kwam ik minder leuke dingen tegen, maar daar zette ik me sneller overheen dan vroeger. Dus je wordt wat milder en wat makkelijker. Geniet meer. Betekent wel dat de tijd sneller gaat. Dus af en toe moet je je ook wel vervelen hoor. hihi

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hahaha,ik zal elke dag een verveelmoment inbouwen om de tijd nog een beetje tegen te houden

      Verwijderen
  2. De talenten zijn er waarschijnlijk altijd al geweest, nu krijg je de kans om ze volledig te onderzoeken en te zien of je het ook fijne talenten vindt. Ik wens je daarbij heel veel plezier.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heel herkenbaar, dat veertig-something gedoe! ;) Ik weet er alles van!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het schijnt vanzelf weer over te gaan, we hoeven het 'alleen maar' te doorstaan ;-)

      Verwijderen