Kritisch of zuurpruimerij?

Bijna het hele land is in de ban van Serieus Request. Er is bijna geen ontkomen aan de acties die er voor worden gehouden. En zoals altijd zijn er cynici. In plaats van genieten van de medemenselijkheid te willen zien van een actie als deze vallen ze over de commercie, over de vermeende mediageilheid van de dj,s en over het gekozen goede doel.

Er wordt geschreven en gezegd dat er in Nederland ook armoede is. Helemaal waar, maar ik denk dat we in dit geval armoede toch moeten herdefiniëren. In Nederland is armoede moeite om dagelijks drie maaltijden op tafel te zetten, geld bij elkaar moeten sprokkelen om de gas-, licht-, en waterrekening te kunnen betalen, meubels kopen bij de kringloopwinkel, gedragen kleding krijgen of kopen, je kinderen niet kunnen laten sporten.

Maar in Nederland hebben we wel een voedselbank zodat er af en toe nog een maaltijd op tafel komt, er zijn betalingsregelingen te treffen met schuldeisers en anders is daar nog de kredietbank. Er is een kringloopwinkel voor gebruikte spullen. En als we de kraan open draaien komt er schoon water uit.

We klagen graag en hard dat de gezondheidszorg te duur is en dat er teveel op bezuinigd wordt. Maar we hebben wel gezondheidszorg. Als er iets is kunnen we naar een huisarts. Als we denken dat het ernstig is, kunnen we naar de spoedeisende hulp. Binnen een half uur kunnen we in een ziekenhuis zijn. En daar worden we geholpen. Er zijn medicijnen voor handen. Er kunnen röntgenfoto’s worden gemaakt en indien noodzakelijk kan er een CT- of MRI scan worden gemaakt.

Als we zwanger zijn worden we overspoeld met adviezen, aanbiedingen van cursussen en er is deskundige begeleiding bij bevallingen. Nog steeds is het krijgen van kinderen niet een vanzelfsprekend iets maar het is ons een stuk makkelijker gemaakt dan vrouwen in derde wereldlanden. Hier klagen we als we een half uur onderweg zijn met een moeilijke bevalling, daar moeten vrouwen zelf lopen naar de dichtstbijzijnde kliniek, meestal op twee dagen afstand. En dan zijn ze niet bij een volledig geoutilleerd ziekenhuis maar bij een Rode Kruispost met een verpleegster en een verloskundige. En honderden andere vrouwen die ook moeten bevallen, aan het bevallen zijn of net bevallen zijn. Privacy kun je op je buik schrijven, daar is geen ruimte voor.

De cynici hebben ook de mond vol van het kansloze leven wat geholpen kinderen in de derde wereldlanden wacht, de kinderarbeid, de uitbuiting, de ziekte, oorlogen en andere rampen. En dan hebben we natuurlijk de overbevolking van de aarde nog. Waarom zouden we dan überhaupt nog toestaan dat er kinderen worden geboren. Moeten we dan maar vergeten dat kinderen ook iets betekent voor deze mensen? Niet enkel een extra mond om te voeden maar ook de hoop op een toekomst? Een extra paar handen om te helpen het land te bewerken en de oogst binnen te halen? (iets waar wij nog steeds de zomer- en herfstvakantie te danken hebben) Dat deze kinderen een oudedagsvoorziening zijn omdat ze daar geen AOW of pensioen kennen? En moeten we vooral ook maar vergeten dat ook deze ouders gewoon van hun kinderen houden? Of is dat laatste alleen voor behouden aan de mensen die dat kunnen betalen?

Ieder heeft recht op een mening. Het staat een ieder vrij wel of niet te geven. Maar hopelijk willen de criticasters nog eens goed om zich heen kijken of we het hier in Nederland echt net zo slecht hebben als in de derde wereldlanden. Of ze echt zelf iets doen aan de uitputting van de grondstoffen. Of ze zelf biologisch en ecologisch verantwoord omgaan met de wereld waarop we leven. Dat ze zelf nooit iets kopen wat door kinderen gemaakt zou kunnen zijn. En hun kritische blik niet verkondigen via een smartphone die tot stand is gekomen door uitbuiting van de arbeiders die het in elkaar hebben gezet.